به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بررسی جدید در مورد آنچه که ما در مورد ماهیچه ها در طول دوره های تمرین منظم و یا عدم استفاده از آن می دانیم، باورهای طولانی در مورد چگونگی رشد و سازش پذیری عضلات ما را تضعیف می کند.

سلول های عضلات اسکلتی(فیبرها)، بزرگ ترین سلول های بدن انسانی هستند و حاوی هزاران هسته منفرد برای حمایت از حجم بزرگ شان هستند. این هسته ها مراکز کنترل هر سلول و محل DNA هر سلول هستند که طیفی از فعالیت های سلولی از جمله رشد آن ها را کنترل می کنند.

از نظر تاریخی، محققین تصور می کردند که هر هسته، حجم محدودی از سلول را تنظیم می کند و نسبت بین هسته و حجم سلول ثابت است و اصطلاحا "دومین هسته ای" نامیده می شود. در عضلات اسکلتی، این بدین معنی است که طی دوره های رشد مانند ورزش های سنگین منظم، هسته ها باید از مخزن سلول های بنیادی موجود در خارج از فیبرها به فیبرها اضافه شوند. به طور عمومی این مفهوم به نظر درست می رسد. برای مثال، افرادی که بیشترین رشد عضلات را بعد از ورزش سنگین تجربه می کنند، بیشترین افزایش را در تعداد هسته ها در فیبرهایشان دارند. این محتوای هسته ای افزایش یافته به فیبرهای عضلانی اجازه می دهد که عملکرد و رشدشان را به صورت بهینه ای ادامه دهند.

به طور معمول، زمانی که فردی مدت زمان زیادی را به ورزش و باشگاه رفتن می پردازد و بعد از مدتی وقفه و دوری مجددا به ورزش کردن می پردازد در مقایسه با فردی که تازه شروع به ورزش کردن می کند، رشد عضلانی سریع تری دارد. با توجه به باور قدیمی مبنی بر وجود "دومین هسته ای"، طی دوره فعالیت بدنی پایین، با کاهش اندازه عضلات، هسته ها نیز از بین می روند. اما مطالعات متعدد نشان داده است که زمانی که اندازه عضلات کاهش می یابد؛ تعداد هسته ثابت باقی می ماند. این آزمایش ها نشان داده بودند که زمانی که عضلات بی تحرک می شوند یا منبع عصبی عضلات بلوک می شود، فیبرهای عضلانی تحلیل می روند اما این در مورد هسته ها صدق نمی کند. مطالعه ای جدید نشان داده است که با از سر گیری ورزش، این هسته ها مجدد به عضلات کمک می کنند که به طور موثرتری رشد کنند. به نظر می رسد که عضلات دارای حافظه ای از گذشته هستند که به آن ها کمک می کند با بازگشت به ورزش، سریع تر شرایط پیشینشان را بدست آورند.

پایان مطلب/