به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه جدید آن ها نشان داده اند که آنتی بادی هایی که پروتئین سطح ویروس هماگلوتینین را شناسایی می کنند می توانند نورآمینیداز را نیز مهار کنند و این قابلیت خنثی کنندگی ویروس آنتی بادی  و فعال شدن سلول های ایمنی ذاتی با فعالیت ضد ویروسی را تقویت می کند.

هماگلوتینین و نورآمینیداز،‌پروتئین های yin-yang موجود روی سطح ویروس آنفلوانزا هستند. هماگلوتینین چسبندگی و ادغام ویروس به غشاهای سلول میزبان را وساطت می کند، در حالی که نورآمینیداز، آنزیمی است که اخلاف ویروسی در حال جوانه زدن را از سطح سلول آزاد می کند و از طریق اتصال هماگلوتینین،‌کماکان به ویروس متصل می ماند.

هماگلوتینین داری یک دومین سری است که دارای یک جایگاه اتصال به گیرنده است و به غشای سلول های میزبان می چسبد و دومین ساقه نیز سر را به غشای ویروس متصل می کند. واکسن های آنفلوانزای فعلی آنتی بادی هایی را القا می کنند که سر هماگلوتینین را شناسایی می کنند و مانع از توانایی آن در وساطت کردن ورود ویروس می شوند. اما سر هماگلوتینین متحمل موتاسیون هایی می شود تا از آنتی بادی های موجود فرار کند. این منجر به تولید سوش های مقاوم به واکسن از ویروس آنفلوانزا می شود که سیستم تحقیقاتی و پزشکی را ملزم می سازد سالانه واکسن های جدیدی را تولید کنند.

برعکس دومین ساقه هماگلوتینین بسیار به موتاسیون ها مقاوم است و همین امر آن را هدف مناسبی برای واکسن های شایع آنفلوانزا می سازد. آنتی بادیهای متصل شونده به ساقه می توانند با مهار فعالیت ادغام شوندگی هماگلوتینین با سلول، مانع از وروود ویروس به سلول شوند. اما مطالعه ای جدید نشان داده است که این آنتی بادی ها می توانند با بلوک کردن مولکول های نورآمینیداز که در جایگاه بسیار نزدیک هماگلوتینین روی ویروس قرار دارند، آزادسازی ویروس هایی که تازه همانندسازی شده اند را مهار کند.

مطالعات روی موش ثابت کرده است که توانایی آنتی بادی های ضد ساقه برای مهار نورآمینیداز، جانوران را قادر ساخته است که حتی در برابر عفونت های شدید آنفلوانزا بهتر زنده بمانند.تصور می شود که این اثر به میزان زیادی ناشی از نقشی باشد که نورآمینیداز به طور طبیعی در مهار فعال شدن سلول های ایمنی ذاتی با فعالیت ضد ویروسی بازی می کند. محققین دریافته اند که داروی oseltamivir یا تامی فلو که یک مهار کننده نورآمینیداز مورد تایید FDA است می تواند توانایی آنتی بادی های ضد ساقه برای فعال سازی سلول های ایمنی که در معرض ویروس آنفلوانزا قرار گرفته اند را افزایش دهد.

درک هر چه بهتر آنتی بادی های ضد آنفلوانزا می تواند به طراحی هر چه بهتر واکسن های ویروسی کمک کند.

پایان مطلب/