به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در این مطالعه جدید محققین از مدل های موشی استفاده کرده اند تا راه را برای درمان های ارزان تر، بی خطرتر و موثرتر برای حفاظت بیماران در برابر سیتومگالوویروس ها هموار سازند. این مطالعه که در مرکز تحقیقات سرطان فرد هاچینسون صورت گرفته است برای اولین بار نشان می دهد که آنتی بادی ها نقش بارزی را در کنترل فعال شدن مجدد سیتومگالوویروس ها بازی می کنند.

مطالعات گذشته روی فعال شدن مجدد سیتومگالوویروس ها روی سلول های T‌فوکوس کرده بودند که مبارزین اصلی سیستم ایمنی در برابر بیماری ها هستند. در این مطالعات گهگاهی نیز به آنتی بادی هایی که بوسیله سلول های B سیستم ایمنی ترشح می شوند و نقش آن ها در برابر سیتومگالوویروس ها اشاره شده بود اما بیشتر تصور می شد که این نقش یک نقش مکمل و پشتیبان است. کارآزمایی های بالینی با استفاده از آنتی بادی ها برای مبارزه با ویروس نا امید کننده بودند. اما پروفسور هیل و همکارانش دریافته اند که آنتی بادی های مختص نژادی که بوسیله سلول های B ساخته می شوند مسئول سرکوب نگه داشتن سیتومگالوویروس ها در موش هستند و نیازی به سایر سلول های ایمنی ندارند.

مطالعات بیشتر بوسیله آنتی بادی های خنثی کننده سیتومگالوویروس ها از بیمارانی که در معرض ویروس قرار گرفته اند و یا آن هایی که متحمل پیوند مغز استخوان شده اند می تواند در این زمینه کمک کننده باشد. این آنتی بادی ها می توانند در آزمایشگاه خالص سازی و تکثیر شوند و بعد از پیوند مجددا به بیمار تزریق شوند. هیل و همکارانش به دنبال کارآزمایی های بالینی این رویکرد هستند.

پایان مطلب/