به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، در مغز در حال تکوین، سه نوع سلول اصلی(نورون ها، آستروسیت ها و اولیگودندروسیت ها) از سلول های بنیادی عصبی تولید می شوند. در برخی از بخش های مغز مانند هیپوکامپ، نورون های جدید حتی در زمان بزرگسالی نیز به مدار عصبی از پیش موجود اضافه می شوند.

دکتر میلوس پنکی و همکارانش در دانشگاه گوتنبرگ با استفاده از موش های ناقص برای نستین نشان داده اند که نستین تولید شده در آستروسیت ها دارای نقش مهمی در مهار تمایز عصبی است. نستین جزئی از یک بخش از اسکلت سلولی موسوم به فیلامنت های بینابینی یا نانوفیلامنت ها می باشد. آن ها عملکرد تنظیمی نستین را به پیام رسانی Notch آستروسیت ها به سلول های بنیادی عصبی مجاور ربط دادند. جالب این که نستین تولید نورون ها را از طریق عمل کردن درون سلول های بنیادی عصبی کنترل نمی کند، بلکه به طور غیر مستقیم و از طریق تنظیم سیگنال های Notch نورون زایی-مهاری انجام می دهد که سلول های بنیادی عصبی از آستروسیت ها به عنوان جزء اصلی ریز محیط عصبی دریافت می کنند.

تولید و یکپارچگی عملکرد نورون های جدید در هیپوکامپ پستانداران بالغ می تواند منجر به سازماندهی مجدد مدار عصبی و شروع دو اثر متضاد شود: تشکیل بهتر حافظه جدید و از دست رفتن قابل توجه تر حافظه ای که از قبل بدست آمده است. در واقع موش های بالغ فاقد نستین هم تعداد نورون های جدیدا شکل گرفته بیشتری در هیپوکامپ شان دارند و این که حافظه طولانی مدت شان مختل می شود.

پروتئین های فیلامنت بینابینی یا پروتئین های نوروفیلامنت که گهگاهی پروتئین های استرسی نامیده می شوند به عنوان مراکز فرماندهی بحران در زنان استرس سلولی عمل می کنند و هدف جذابی در بسیاری از بیماری ها هستند. این پروتئین ها در کنترل تمایز سلولی در مغز و نخاع نقش دارند و در بهبود پلاستیسیتی مغزی و پاسخ های بازسازی در وضعیت هایی مانند سکته، نوروتروما و بیماری های مخرب عصبی نیز نقش دارند.

پایان مطلب/