به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، تیمی از محققین دانشگاه پنسلیوانیا با استفاده از سلول های بنیادی انسانی مشتق از چربی نشان داده اند که تنوع ژنتیکی افراد می تواند برای پیش بینی این که آیا داروی روزیگلیتازون TZD می تواند منجر به عوارض جانبی ناخواسته ای مانند افزایش سطح کلسترول در برخی از افراد شود یا خیر، کمک کند.

در این مطالعه محققین دریافته اند که تنوع ژنتیکی روی نحوه برهمکنش PPARγ با DNA ژنومی سلول های چربی اثر بگذارد. این امر پاسخ های فردی به داروهای ضد دیابتی را تعیین می کند و کاربرد مستقیمی در تکوین درمان های شخصی برای دیابت دارد. گیرنده PPARγ برای بلوغ سلول های چربی ضروری است و هدفی برای داروهای TZD محسوب می شود که تنها کلاس دارویی هستند که قادرند مقاومت انسولینی مربوط به دیابت نوع دو را معکوس کنند.

با مطالعه ژنوم سلول های چربی مشتق از بیماران، دکتر لازار و همکارانش تغییرات ژنتیکی را کشف کردند که پیش بینی می کند که آیا روزیگلیتازون، بیان ژنی به نام ABCA1 را افزایش می دهد یا خیر. ABCA1 سطح کلسترول را تنظیم می کند. به نظر می رسد که این تغییرات در بخش کد کننده پروتئین ژن ABCA1 نباشد اما در مناطقی مشاهده می شود که مولکول های تنظیم کننده سطح بیان ABCA1 را کد می کنند. ارتباط تصادفی بین تغییرات ژنتیک و بیان افزایش یافته ABCA1، با استفاده از تکنیک ویرایش ژنومی CRISPR/Cas9‌نیز نشان داده شد.

در حالی که اثرات کلی تیازولیدن دیون ها به وضوح بوسیله بسیاری از ژن ها کنترل می شود، مطالعه بوسیله محققین دانشگاه Penn نشان داد که تنوع ژنتیکی هر فرد می تواند اثرات داروها روی بیان ژن و فیزیولوژی متابولیک را پیش بینی کند.

پایان مطلب/