به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، پروتکل های تثبیت شده بوسیله مجموعه مطالعات جانوری می توانند گامی به سمت کارآزمایی های بالینی انسانی برای درمان افراد مبتلا به آتروفی جغرافیایی باشند که تاکنون درمانی برای آن ها وجود نداشته است.

این درمان شامل گرفتن سلول های خونی بیماران و تبدیل آن ها به iPSCها است که می توانند به هر نوع سلولی در بدن تبدیل شوند. سلول های iPS برای تبدیل شدن به سلول های اپی تلیالی رنگ دانه دار(RPE) شبکیه برنامه ریزی شدند. این سلول های اپی تلیالی رنگ دانه دار، سلول هایی هستند که به صورت زودهنگام در مرحله آتروفی جغرافیایی تخریب ماکولا می میرند.

سلول های RPE، گیرنده های نوری را تغذیه می کنند. در آتروفی جغرافیایی، زمانی که سلول های RPE می میرند، گیرنده های نوری نیز در نهایت می میرند و این منجر به نابینایی می شود. در این مطالعه جدید محققین سعی داشته اند از RPE مشتق از iPSC برای جایگزینی RPE‌در حال مرگ و حفظ سایر گیرنده های نوری استفاده کنند.

در این رویکرد، EPEهای مشتق از iPSCها روی صفحات کوچکی به ضخامت یک سلول کشت شدند که ساختار طبیعی آن ها درون چشم را شبیه سازی می کرد. این تک لایه EPEهای مشتق از iPSCها روی داربست زیست تخریب پذیر طراحی شده برای پیشبرد یکپارچه سازی سلول ها به درون شبکیه رشد یافتند. این رویکرد در مدل های رتی و خوکی تست شدند و ده هفته بعد از این که تکه های EPEهای مشتق از iPSCها به درون شبکیه های جانوری ایمپلنت شد، مطالعات تصویربرداری ثابت کرد که سلول های تولید شده در آزمایشگاه با شبکیه جانور ادغام شد. این سلول های پیوندی به طور مناسبی عملکرد داشتند. رنگ آمیزی های ایمنی ثابت کرد که EPEهای مشتق از iPSCها ژن RPE65 را بیان کردند که نشان می دهد سلول های تولید شده در آزمایشگاه به مرحله ای حیاتی از بلوغ لازم برای حفظ سلامت گیرنده های نوری رسیده اند. ژن RPE65 برای بازسازی رنگ دانه پیری درون گیرنده های نوری ضروری است.

نتایج بدست آمده از مطالعات جانوری مذکور، می تواند پیش زمینه ای برای کارآزمایی های بالینی انسانی به امید درمان نابینایی باشد.

پایان مطلب/