به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، در تلاش برای درک هر چه بهتر دیستروفی عضلانی، محققین این مرکز سعی داشته اند برای اولین بار مشخصه های مولکولی سلول های بنیادی عضلانی تولید شده در شرایط آزمایشگاهی را مورد شناسایی قرار دهند و آن ها را با سلول های بنیادی عضلانی تولید شده در موش مقایسه کنند. آن ها این پروفایل ها را با سلول های بنیادی عضلانی جداسازی شده از موش در مراحل تکوینی مختلف( رویانی، جنینی، نوزادی و بلوغ) مقایسه کردند. نتایج نشان داد که سلول های عضلانی تولید شده در ظروف آزمایشگاه ذاتا در مرحله جنینی هستند، با این حال بدنبال پیوند، جمعیت سلول های بنیادی متحمل تغییراتی می شوند که آن ها را بیشتر شبیه سلول های بنیادی نوزادی و بالغ می کند. در حالی که سلول های بنیادی عضلانی پیوند شده شبیه سلول های بنیادی بالغ به نظر نمی رسند، اما شبیه سلول های جنینی نیز نیستند که نشان می دهد آن ها بعد از پیوند به محیط عضلانی دچار تغییراتی می شوند. جداسازی مجدد سلول های بنیادی عضلانی پیوند شده و پیوند مجددا آن ها نشان داد که بعد از پیوند ثانویه، تعداد بسیار اندکی از آن ها قابلیت بازسازی عضلانی را دارا هستند. گام بعدی این مطالعه کشف سیگنال های محیطی است که سلول های ما را تغییر می دهند.

پایان مطلب/