به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، به کار بردن محیط بدون سروم برای کشت سلول های بنیادی مزانشیمی می تواند برخی از مشکلات مربوط به استفاده از سروم را بر طرف سازد و به بهبود گزینه های درمانی برای طیف وسیعی از بیماری ها کمک کند. محققین ژاپنی در دانشگاه هیروشیما سلول های بنیادی مزانشیمی کشت شده در محیط رشد حاوی سروم و محیط فاقد سروم را در مدل رتی آزمایشگاهی بیماری کلیوی مزمن بررسی کردند. در این مطالعه، آن ها سلول های بنیادی مزانشیمی کشت شده در محیط حاوی 10 درصد سروم جنین گاو را با سلول های بنیادی مزانشیمی رشد یافته در محیط بدون سروم STK2 که حاوی فاکتورهای رشد متنوع (FGF2، انسولین، PDGF و EGF )، لیپیدها(اسیدهای چرب و فسفولیپید ها)، مواد غذایی و مواد معدنی است، مقایسه کردند. آنالیزهای اولیه نشان داد که محیط شرطی مشتق از سلول های کشت شده در هر دو شرایط، پیام رسانی TGFβ1 را در سلول های کلیه انسانی سرکوب می کنند که نشان دهند اثر ضد فیبروزی مشابه آن ها بود. با این حال، آنالیزهای درون تنی در یم مدل رتی بیماری کلیوی مزمن شواهد ایمنوهیستوشیمی را ارائه کرد که استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی کشت شده در شرایط بدون سروم،‌ التهاب را سرکوب کردند و فیبروز کلیوی ناشی از انسداد یک طرفه میزان را به میزان زیادی حذف کردند. از نظر مکانیکی، شرایط بدون سروم توانایی سلول های بنیادی مزانشیمی برای سرکوب التهاب را از طریق القای تبدیل شدن ماکروفاژهای پیش التهابی نوع یک به ماکروفاژهای سرکوب کننده نوع دو تقویت می کند و بیان پروتئین 6 القا شوند با TNFα‌یا TSG-6 را افزایش می دهد که منجر به مهار هجوم سلول های التهابی می شود. به نظر می رسد که سلول های بنیادی مزانشیمی کشت شده در شرایط بدون سروم، ابزاری بی خطر و موثر برای کاهش التهاب، مهار فیبروز و بهبود نتایج درمانی در بسیاری از بیمارانی باشند که از بیماری های کلیوی مزمن رنج می برند.

پایان مطلب/