به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، در سال های اخیر از هیدروژل های ژلاتینی برای افزایش بقای سلول ها حین پیوند استفاده شده است اما برای سلول های بنیادی بویایی و ترمیم آسیب عصب چهره ای از آن ها استفاده نشده است. در مطالعه ای جدید، دکتر ایساکی و همکارانش در دانشگاه نگویا، سلول های بنیادی بویایی را از موکوس بویایی نوزادان موش جداسازی کردند و ویژگی های آن ها را شناسایی کردند و پتانسیل تمایزی آن ها را اثبات کردند. این سلول های بنیادی بویایی قادر به ترشح فاکتورهای رشد و سیتوکین های مختلفی هستند که بازسازی عصبی را پیش می برند. در ادامه آن ها این سلول های بنیادی را درون هیدروژل هایی زیست تخریب پذیر اسفنجی(Medgel) قالب گیری کردند و به ناحیه آسیب چهره ای در مدل موشی این عارضه پیوند کردند. زمانی که این سلول ها به جایگاه آسیب پیوند شدند، این امر موجب شد که ریکاوری آسیب را ظرف مدت یک هفته تسریع کردند. پیوند این سلول ها در قالب Medgel سطح بالاتری از ریکاوری را موجب شدند. این سلول ها عملکرد عصبی را افزایش دادند و تعداد فیبرهای عصبی بازسازی شده را نیز افزایش دادند. در مجموع نتایج نشان داد که سلول های بنیادی بویایی ایمپلنت شده بوسیله Medgel موجب تسریع و تقویت ریکاوری فلج چهره ای می شود. از آن جایی که این سلول ها در انسان نیز به راحتی قابل جداسازی هستند و بیوپسی موکوسی امری خطرناک نیست. می توان امیدوار بود که سلول های بنیادی بویایی کاندیدای درمانی امیدوار کننده ای برای تسریع ریکاوری بعد از آسیب عصب چهره ای در انسان باشند.

پایان مطلب/