بهبود دیابت و چاقی در موش با تزریق آنتی بادی
محققان کالیفرنیایی کشف کرده اند که تزریق آنتی بادی به موش های دیابتی چاق سبب بهبود مشخص و پایداری در شرایط و کاهش وزن آنها می شود.
امتیاز:
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققان کالیفرنیایی، به رهبری Junichiro Sonoda ، کشف کرده اند که تزریق آنتی بادی به موش های دیابتی چاق سبب بهبود مشخص و پایداری در شرایط و کاهش وزن آنها می شود.
این تحقیق "چربی قهوه ای" را هدف قرار داده ونشان می دهد که تزریق هایی که منجر به مصرف انرژی بیشترشود به کاهش قند خون و چربی در کبد موش ها می انجامد.
دکتر Sonoda گفت : ازبین بردن چربی کبد با دارو سبب بهبود شرایط بیماری می شود.
چربی قهوه ای ، نوع تخصصی چربی (بافت چربی) است که با سوزاندن انرژی سبب گرم نگه داشتن بدن، به جای ذخیره سازی آن را برای نیازهای آینده می شود. مطالعات مستقل توسط سه گروه از دانشمندان در سال 2009 نشان داد که بدن بزرگسالان دارای مقدار بسیار کمی چربی قهوه ای، عمدتا در اطراف تیغه های شانه، ستون فقرات و گردن هستند.
تا کنون تصور می شد که چربی قهوه ای تنها در نوزادان یافت می شود.
یافتن بافت چربی قهوه ای در بزرگسالان منجر به این ایده شد که اگر چربی قهوه ای بتواند فعال شود، ممکن است سبب کاهش وزن در افراد از طریق سوزاندن کالری شود و این می تواند میزان چاقی و شرایط مرتبط به آن مانند دیابت نوع 2 را کاهش دهد.
طبق مطالعات انجام شده، هورمون رشد فیبروبلاست 21 (FGF21) چربی قهوه ای را فعال می کند و همچنین نشان داده شده است که این فاکتور سبب کاهش تری گلیسیرید خون و نرمال سازی سطح قند خون در موش می شود.
تلاش های اولیه برای استفاده از FGF21 نوترکیب به عنوان یک دارو با شکست مواجه شد به این دلیل که این دارو تنها پس از چند ساعت از جریان خون پاک شده ، شانس کمی را برای عمل می یابد.
این مطالعه جدید با هدف تولید آنتی بادی هایی برای اتصال به گیرنده FGF21 انجام شد.
دکتر Sonoda گفت که یکی از این گیرنده ها FGFR1 بود که بیان تعدادی از ژن های درگیر درمصرف انرژی را افزایش می دهد.
FGFR1 در بافت های چربی و در پانکراس یافت می شود.
در موارد دیگرازآنتی بادی هایی به عنوان دارو استفاده می شود که گیرنده ها را مهارمی کند ، اما در این مورد هدف تحریک گیرنده هایی برای تقلید اثر FGF21 بود.
دکتر Sonoda گفت: نتایج به دست آمده در موش بهتر از حد انتظار بود ، با یک تزریق به موش چاق و دیابتی ، سطح قند خون پس از یک هفته عادی شد و تا یک ماه پایین باقی ماند و هیچ عوارض جانبی آشکاری مشاهده نشد. موش ها نیز در حدود 10 ٪ از وزن بدن خود را در طول دوره از دست دادند.
ارتباط بین فاکتور رشد فیبروبلاستی و دیابت درموش قبلا شناسایی شده بود ، اما تست آن در انسان تا کنون ناموفق بوده است.