به گزارش بنیان به نقل از Sciencedaily، در مطالعه ای روی تومورهای مغزی موش و انسان، محققین دانشگاه میشیگان با کشف دلیل این که چرا برخی از بیماران مبتلا به گلیوما به میزان بیشتری عمر می کنند، سعی در یافتن درمانی جدید برای این سرطان کشنده داشته اند. نتایج آن ها نشان می دهد که سلول های توموری خاص در بیماران، کمتر تهاجمی بوده و DNAشان را در مقایسه با سایر سلول ها بهتر ترمیم می کنند، اما همین سلول ها در برابر پرتو درمانی و شیمی درمانی مقاوم هستند. محققین نشان داده اند که ترکیب پرتو درمانی با داروهای طراحی شده برای بلوک کردن ترمیم DNA می تواند استراتژی درمانی موثری باشد.

در این مطالعه محققین روی گلیوماهای با درجه پایین فوکوس کردند که دارای یک موتاسیون بیماری زا در ژنی موسوم به ایزوسیترات دهیدروژناز1(IDH1) است که پروتئینی را کد می کند که به سلول ها در تولید انرژی کمک می کند. این موتاسیون در 50 درصد گلیوماهای با درجه پایین یافت می شود. بیماران مبتلا به گلیوما که تومورهایشان دارای موتاسیون در IDH1 هستند، مشخصا جوان تر هستند و در مقایسه با سلول های توموری دارای ژن طبیعی بیشتر عمر می کنند. این تومورها اغلب در ژن TP53 و ATRX نیز دارای موتاسیون هستند. ارزیابی بیشتر تومورها نشان داد که موتاسیون IDH1 موجب می شود که سلول های گلیومایی کمتر تهاجمی باشند.  هم چنین مشخص شد که موتاسیون IDH1، در حضور موتاسیون های TP53 و ATRX موجب می شود که تومورها به پرتوهای یونیزه کننده مقاوم تر باشند(درمانی که موجب کشتن سلول ها از طریق آسیب رساندن به DNA می شود). موتاسیون های بیماری زا که فعالیت IDH1 را تغییر می دهند می تواند آبشاری از واکنش های شیمیایی را آغاز کنند که ژن های سلول های سرطانی را به نحوی مدیفه می کند که ساخت پروتئین های لازم برای ترمیم DNA آسیب دیده را افزایش می دهد. تغییرات متابولیکی ناشی از موتاسیون IDH1، سلول های سرطان مغزی را بازبرنامه ریزی می کند. این نتایج موجب شد که محققین فرمولاسیونی از یک درمان ترکیبی را ارائه کنند. آن ها دریافتند که با قرار دادن تومورهای جهش یافته برای IDH1 در معرض پرتو درمانی و هم چنین تزریق داروهای ضد سرطانی بلوک کننده ترمیم DNA می توان طول عمر موش ها را افزایش داد. به عقیده محققین یافته های این مطالعه می تواند برای بیماران گلیومایی جوان با تومورها درجه پایین موثر باشد.

پایان مطلب/