به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین دانشگاه استنفورد بر این باورند که استفاده از درمان های مبتنی بر آنتی بادی می توانند نیاز به شیمی درمانی ها یا پرتو درمانی های تهاجمی و خطرناک برای آماده سازی فرد برای پیوند را از بین ببرند و موجب شوند که شمار بیشتری از بیماران از مزایای این رویکرد بهره مند شوند.

در مطالعه جدیدی که در این دانشگاه استنفورد صورت گرفته است دکتر شیزورو و همکارانش نشان داده اند که یک آنتی بادی که پروتئینی موسوم به CD117 را روی سطح سلول های بنیادی خون ساز هدف قرار می دهد می تواند به طور موثر و بی خطر این سلول ها را در موش و در پریمات های غیر انسانی از بین ببرد. CD117 پروتئینی است که روی سطح سلول های بنیادی وجود دارد و در تنظیم رشد و فعالیت این سلول ها نقش دارد. آنتی بادی تحت عنوان SR1 می تواند به CD117 متصل شود و مانع از عملکرد آن شود. نتایج این مطالعه نشان داده است که تیمار با آنتی بادی SR1 در پریمات های غیر انسانی بی خطر است. مطالعه صورت گرفته روی مدل موشی سندرم میلودیسپلازی(MDS) نیز نشان داده است که SR1 سلول های شروع کننده بیماری را در جانور هدف قرار می دهد و موجب عدم پیشرفت و ریشه کن کردن آن ها می شود. محققین امیدوارند بعد از جلب رضایت FDA مطالعات بالینی را با استفاده از این آنتی بادی شروع کنند.

پایان مطلب/