به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین انستیتو سانفورد نشان داده اند که سلول های بنیادی عضلانی می توانند به رابدومیوسارکوما تبدیل شوند که طی دیستروفی عضلانی دوشن اتفاق می افتد و این امر منجر به شناسایی دو ژن مرتبط با رشد تومور شده است. در این مطالعه که در مدل موشی دیستروفی شدید صورت گرفته است، محققین توانسته اند درک بهتری در مورد تکوین رابدومیوسارکوما در دیستروفی عضلانی دوشن داشته باشند.

دیستروفی عضلانی دوشن یک مشکل ژنتیکی است که به دلیل فقدان دیستروفین رخ می دهد. این امر منجر به تخریب و تحلیل پیش رونده عضلات می شود. در این مطالعه در انستیتو سانفورد محققین دریافتند که موش های مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن شدیدتر، زودتر به رابدومیوسارکوما مبتلا می شوند که نشان می دهد که تخریب عضلات منجر به پیشبرد تکوین سرطان می شود. در ادامه آن ها چندین سلول دخیل در بازسازی عضلات موش مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن را جداسازی کردند و توانایی آن ها برای تشکیل تومور را تست کردند. برعکس سایر سلول ها، سلول های بنیادی عضلانی توانایی همانندسازی(خودنوزایی) قابل توجهی را نشان دادند و زمانی که به طور مستقل کشت داده شدند، تشکیل تومور دادند. هم چنین سلول های بنیادی عضلانی نشانه های اولیه از تشکیل دادن تومورها را نشان دادند که شامل خودنوزایی افزایش یافته، تجمع آسیب DNA‌و الگوهای بیان ژن مشابه با تومورهای رابدومیوسارکوما است. توالی یابی RNA نیز نشان داد که دو ژن Ccl11 و Rgs5 که در التهاب و بهبودی زخم نقش دارند در سلول های بنیادی عضلانی فرد مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن نیز بیان می شوند و با رشد تومور مرتبط هستند. زمانی که محققین پروتئین های Ccl11 و Rgs5 را به سلول های توموری اضافه کردند مشاهده کردند که رشد آن ها افزایش یافت. گام بعدی این مطالعه کشف نحوه عملکرد این ژن ها در حمایت رشد توموری است.

پایان مطلب/