به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین دانشگاه های MIT و توکیو دریافته اند که افزایش سن روی سلول های بنیادی روده ای اثر می گذارد و ممکن است در افزایش حساسیت روده به اختلالات مجرای معدی روده ای دخیل باشد. هم چنین این محققین در مطالعات شان روی جمعیت سلول های بنیادی روده ای موش های پیر دریافتند که تیمار آن ها با ترکیبی که به موجب افزایش جمعیت این سلول ها می شود می تواند اثرات پیری را معکوس کند. این یافته ها نشان می دهد که این ترکیب، مسیری را تحریک می کند که شامل پروتئین های مربوط به افزایش طول عمر مانند سیرتوئین ها(sirtuins) است و می تواند به حفاظت از روده در برابر آسیب ناشی از پیری کمک کند.

پیش از این در مطالعه ای که در سال 2016 به چاپ رسید، ایگاراشی و همکارانش در مطالعات موشی دریافتند که رژیم غذایی کم کالری، سیرتوئین های سلول های بنیادی روده ای را فعال می کند و به سلول ها کمک می کند که تکثیر یابند. اما در این مطالعه جدید، آن ها به بررسی نقش پیری در کاهش جمعیت سلول های بنیادی پرداختند و به دنبال راهی برای معکوس کردن این اثر بودند. در این مطالعه مقایسه موش های سه تا پنج ماهه با موش های دو ساله نشان داد که جمعیت سلول های بنیادی ورده ای با افزایش سن کاهش می یابد. علاوه براین، زمانی که این سلول های بنیادی از موش برداشته شدند و در ظروف آزمایشگاهی کشت شدند، قادر به تولید ارگانوئیدهای روده ای نبودند. این در حالی بود که سلول های بنیادی موش های جوان تر قادر به تولید ارگانوئیدهای روده ای بودند. هم چنین مشخص شد که سطح سیرتوئین در سلول های بنیادی موش های پیر کاهش یافت. در ادامه آن ها مشاهده کردند که تیمار موش ها با ترکیبی موسوم به نیکوتین آمید ریبوزیداز(NR) می تواند این اثرات را معکوس کند. این ترکیب پیش ساز NAD است که یک کوآنزیم فعال کننده سیرتوئین SIRT1 است. بعد از شش هفته نوشیدن آب حاوی NR، موش های پیر دارای سطوح طبیعی از سلول های بنیادی روده ای بودند که قادر به تولید ارگانوئیدها به همان اندازه سلول های بنیادی مشتق از موش های جوان بودند. این مطالعه نشان می دهد که هدف قرار دادن سیرتوئین ها و یا تیمار موش های پیر با NAD می تواند اثرات حفاظت کننده ای در برابر بیماری هایی مانند کولیت داشته باشد.

پایان مطلب/