به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، هیستون دمتیلازها وظیفه تنظیم ساختار کروماتین مانند DNA و پروتئین های متصل به آن را دارند. محققین نشان داده اند که فقدان اکسیژن می تواند هیستون دمیتلازهای خاصی را مهار کند و در نتیجه سلول ها قادر به تمایز نخواهند بود.

سطوح اکسیژن در بافت های توموری اغلب پایین است زیرا تومورها رشد سریعی دارند و رگزایی درون آن ها به طور کافی صورت نمی گیرد؛ علاوه بر این، هیستون دمتیلازها در بسیاری از سلول های سرطانی یا جهش می یبند یا در مجموع از دست می روند. مشخص شده است که فقدان اکسیژن تمایز سلولی را متوقف می کند. سلول های بنیادی مثالی از سلول های تمایز نیافته ای هستند که مشخصا در اغلب نیچ های با اکسیژن کم بدن انسان وجود دارند. همان طور که گفته شد، محققین ارتباط مستقیمی را بین محتوای اکسیژن، فعالیت هیستون دمتیلازها، عملکرد ژنی و تمایز سلولی نشان داده اند. آن ها برای اولین بار نشان داده اند که مقدار اکسیژن اثر مستقیمی روی فعالیت هیستون دمتیلازها دارند. پیش از این تصور می شد که این ارتباط به صورت غیر مستقیم است. این مطالعه نشان داده است که طی تکامل، جانوران به یک روش حس کننده اکسیژن از طریق پروتئینی موسوم به HIF مجهز شده اند. زمانی که سطح اکسیژن خون سقوط می کند، این سیستم حس کننده فعال می شود. با این حال این سیستم در گیاهان موجود نمی باشد. در عوض آن ها دارای هیستون دمتیلازها هستند. احتمال دارد که هیستون دمتیلازها یک روش اولیه تر برای حس کردن اکسیژن در موجودات زنده باشند(پیش از HIF). به عقیده محققین این یافته های جدید می تواند راه گشای طراحی و تولید داروهای سرطانی جدید باشد. سلول های سرطانی سلول هایی تمایز نیافته با ناهنجاری های کروماتینی هستند.

پایان مطلب/