به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای جدید در دانشگاه پیتزبورگ، محققین این دانشگاه با استفاده از یک مدل پریمات غیر انسانی گزارش کرده اند که بافت بیضه نابالغ می تواند فریز (حفاظت انجمادی) شود و بعدا برای احیای باروری همان جانور استفاده شود. این قابلیت می تواند نسل جدیدی از درمان های کمک باروری را ارائه دهد و امیدی برای کودکانی نابالغی باشد که قبل از بلوغ متحمل درمان های سرطانی می شوند و ممکن است باروری شان را از دست بدهند.

پسران با اسپرم های بالغ بدنیا نمی آیند و تغییرات هورمونی طی بلوغ منجر به افزایش تستوسترون می شود که این امر سلول های بنیادی موجود در بیضه ها موسوم به سلول های اسپرماتوگونیایی را فعال کرده و منجر به شروع تولید اسپرم می شوند. در پسران نابالغ، شیمی درمانی و پرتو درمانی می تواند این سلول های بنیادی را بکشد و منجر به ناباروری دائمی شود.

در مطالعه ای که در دانشگاه پیتزبورگ انجام شد، دکتر ارویگ و همکارانش یک مدل پریمات غیر انسانی از بازمانده سرطانی(مشابه با کودک سرطانی) را ایجاد کردند. قبل از تیمار با شیمی درمانی، پزشکان بافت بیضه نابالغ آن ها را فریز کردند.  بعدا آن ها این بافت را ذوب کرده و قطعاتی از آن ها را به بافت زیر پوست همان جانور پیوند کردند. 8 تا 12 ماه بعد، بعد از این که جانور وارد سن بلوغ شد، محققین گرافت ها را برداشتند و شمار زیادی اسپرم بالغ را درون این بافت مشاهده کردند. این اسپرم ها برای محققین در مرکز تحقیقات ملی اورگون فرستاده شدند و محققین آن جا از این اسپرم ها برای تولید جنین و انتقال آن ها به ماده های گیرنده استفاده کردند. در اوریل 2019 بود که اولین نوزاد ماده این پریمات بدنیا آمد و محققین آن را بچه مشتق از گرافت یا graft-drived-baby نامیدند. این بچه در حال حاضر کاملا سالم است و محققین بر این باورند که چنین روشی در مورد کودکان انسانی مبتلا به سرطان نیز می تواند جوابگو باشد.

پایان مطلب/