به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، ناباروری یکی از مشکلات مربوط به ناهنجاری های مجرای ادراری-تناسلی است. بنابراین درک برخی از اتفاقاتی که در تکوین بخش اتفاق می افتد می توان به ایجاد درمان برای این مشکلات کمک کند. امروزه، بیماری هایی که پزشکان به خوبی آن ها را درک می کنند آن هایی هستند هستند که به دلیل موتاسیون در یک ژن و در نتیجه پروتئین دخیل در یک فرایند اتفاق می افتند. با این حال، در بسیاری از بیماری ها چنین موتاسیونی وجود ندارد و بیماری را اصطلاحا ایدیوپاتیک(idiopathic) یا بدون دلیل می نامند که ممکن است بوسیله فاکتورهای محیطی شروع شود.

از نظر کلاسیک، محققین چنین مواردی را از طریق تزریق بسیاری از نسخه های ژن مورد نظر به تخم لقاح یافته یک جانور آزمایشگاهی مطالعه کرده اند. با این حال، مشکل است در مورد این تکنیک این است که محققین تقریبا کنترلی روی نشستن ژن در ژنوم ندارند و مشخص نیست که کدام سلول ممکن است پروتئین کد شده را تولید کند. با استفاده از یک ترفند مهندسی ژنومی غیر متداول که تولید GDNF‌را 3 تا 6 برابر افزایش داد، محققین نشان دادند که طول میزنای(لوله متصل کننده کلیه به مثانه) بوسیله سطح GDNF تنظیم می شود و لوله هایی که بیضه ها را به اندام های تولید مثلی متصل می کنند، زمانی که مقادیر زیادی GDNF بسیار زیاد باشد شکل نمی گیرند یا به طور نابجا شکل می گیرند و این امر منجر به ناباروری مردان می شود. در مطالعه ای که در دانشگاه هلسینکی صورت گرفته است محققین نشان داده اند که این ناهنجاری ها ممکن است مربوط به رفتار تغییر یافته سلول های بنیادی در مجرای ادراری-تناسلی باشد که ممکن است به مسدود شدن این مجرا منتهی شود. هم چنین آن ها برخی از مسیرهای پیام رسانی دخیل در این فرایند را شناسایی کرده اند. در مجموع این یافته ها اطلاعات جدیدی را در مورد رفتار تغییر یافته سلول های بنیادی در کلیه در حال تکوین نیز ارائه می دهد.

پایان مطلب/