به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، این تکنیک به منظور جایگزینی تکنیک های بازسازی فعلی ایجاد شده است که از بافت های گرافت استخوانی بدست آمده از نواحی مختلف بیمار مانند پاها، لگن و شانه برای بازسازی استخوان جمجمه ای-چهره ای استفاده می کنند.

پیش از این محققین تکنیکی را ایجاد کردند که از آن برای تولید گرافت های استخوانی با/بدون منبع خونی استفاده کردند که درون حفره قفسه سینه قرار می گرفتند. اما در این مطالعه جدید محققین نشان داد که می توان با استفاده از مواد جایگزین استخوانی مصنوعی برای تولید گرافت های استخوانی مناسب استفاده کرد. مزیت این روش این است که شما برای ایجاد یک گرافت استخوانی نیاز به استخوان خود بیمار ندارید.

برای این رویکرد، محققین یک نقص مثلثی شکل را در آرواره گوسفند ایجاد کردند. آن ها الگوی را برای پرینت سه بعدی خلق کردند و یک قالب قابل پیوند و یک فاصله انداز(spacer) که هر دو از جنس PMMA بودند را به عنوان سیمان استخوانی تولید کردند. هدف استفاده از این spacer پیشبرد بهبودی و مهار ایجاد بافت اسکار برای پر کردن جایگاه نقص بود. در ادامه آن ها بافت استخوانی را به اندازه کافی از دنده مدل جانوری برداشتند تا پریوستئوم به عنوان منبع سلول های بنیادی و سیستم عروقی برای سلول دار کردن مواد داربستی درون قالب مشخص شود. این قالب در سمت دنده ای اتصال محکمی را برقرار کردند و برای 9 هفته در این حالت ماند و در ادامه به جایگاه آسیب ایجاد شده در آرواره منتقل شد. در مدل جانوری(گوسفند) استخوان جدید با استخوان قدیمی پیوند خورده و بافت جدید نرمی در جایگاه آسیب ایجاد شد. در این روش به این دلیل از دنده ها استفاده شد که براحتی قابل دسترس هستند و یک منبع غنی از سلول های بنیادی و عروق هستند که به درون داربست نفوذ می کنند و استخوان جدیدی را شکل می دهند که کاملا برای بیمار سازگار هستند. در این رویکرد از هیچ فاکتور رشد یا سلول اگزوژن(منشا بیرونی) استفاده نشد.

پایان مطلب/