به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، محققین دانشگاه ویسکونزین-مادیسون نشان داده اند که آسیب لیگامنت منجر به افزایش ماکروفاژهای M1 پیش التهابی ثبل از تشکیل اسکار و تشکیل بافت می شود. با این حال، آن ها توصیف کرده اند که چگونه سلول های بنیادی مزانشیمی(MSCs) می توانند از طریق مکانیسم های پاراکرین ماکروفاژها را آموزش دهند و یک فنوتیپ M2 پیش بازسازی کننده ضد التهابی را ایجاد کنند. علاوه براین، ماکروفاژهای آموزش دیده بقای موش ها را طی بیماری کشنده GvHD و بعد از آسیب ناشی از پرتو افزایش دادند. مجموع این شواهد منجر به این فرضیه شد که ماکروفاژهای آموزش دیده شبه M2 پیش بازسازی کننده ممکن است بهبودی تاندون را نیز افزایش دهند.

در این مطالعه جدید آن ها از وزیکول های خارج سلولی مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی برای آموزش ماکروفاژها و تبدیل آن ها فنوتیپ M2 استفاده کردند و مشاهده کردند که این امر به طور موثری موجب بهبود فرایند ترمیم تاندون شد. استفاده از این ماکروفاژهای شبه M2 آموزش دیده ویژگی مکانیکی را تقویت کرد، التهاب را کاهش داد و رگزایی اولیه را در مدل موشی پارگی تاندون افزایش داد. با توجه به این دستاورد و امکان تولید آسان ماکروفاژهای آموزش دیده از سلول های خود بیمار، محققین امیدوارند یافته های آن ها راهگشای ایجاد درمانی موثر برای آسیب تاندون باشد.

پایان مطلب/