به گزارش بنیان به نقل از General Health News؛ این یافته ها بر اساس مشاهد ات بسیار دقیق دکتر Victoria Shanmugam بر روی بیماران مبتلا به بیماری های خود ایمنی بدست آمده است. او چیزی غیر معمول را در بیماران خود مشاهده کرد که هر گونه زخم بازی در آنها بسیار طولانی تر از بیماران با زخم های دیابتی بهبود می یابد.

بنابراین Shanmugam و همکاران او به بررسی  افراد با زخم های با حجم بالا که در بیمارستان دانشگاه جورج تاون برای بررسی بیماری های خود ایمنی تحت مراقبت بودند پرداختند.

این مطالعه شامل بیماران مبتلا به زخم های باز (معمولا زخم پا که طی یک دوره سه ماهه در سال 2009 تحت درمان قرار گرفته بودند) بود. از 340 بیمار ، 49 درصد دیابت داشتند ، که به گفته او می درصد نرمالی است.
Shanmugam می گوید "اما آنچه غافلگیرکننده بود ، این است که 23 درصد آنها مبتلا به بیماری های خود ایمنی بودند، و ارتباط میان این اختلال نسبتا نادر و زخم هایی که التیام نمی یابند ناشناخته است.
او می گوید : یافته هایش همچنین نشان می دهد که زخم های مرتبط با بیماری خود ایمنی به طور قابل توجهی دراولین ویزیت بیمار بزرگتر بودند. این زخم های التیام نیافته هزینه های احساسی و مالی زیادی به همراه دارد. چرا که آنها نیاز به ویزیت چند ماه یکبار توسط پزشک داشته و همیشه در خطر عفونت های جدی هستند. گاهی اوقات ، این عفونت ها می تواند به عمل جراحی و قطع عضو اندام منجرشود. اغلب ، آنها نیاز به پیوند پوست و یا استفاده از جایگزین های پوستی دارند ، که هنوز هم ممکن است مشکل را حل نکند.
در واقع ، مطالعه Shanmugam نشان داد که احتمال شکست پیوند پوست دربیماران مبتلا به بیماری های خودایمنی با زخم های التیام نیافته بیشتر است.
Shanmugam امیدواراست کشف این ازتباط بین بیماریهای خود ایمنی و بهبود زخم برای آگاهی پزشکان عمومی بکار آید. او توصیه می کند که همه بیماران با زخم  های التیام نیافته برای بیماریهای خود ایمنی نیزمورد آزمایش قرارگیرند .