به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در نزدیک به 12 درصد جمعیت آمریکا به دلایلی مانند پیری، آسیب ویروسی، ترومای سری یا اختلالات ژنتیکی عملکرد نورون های بویایی تحت تاثیر قرار می گیرد. مختل شدن حس بویایی اغلب دائمی است و گزینه درمانی مناسبی نیز وجود ندارد. مطالعات موشی اخیر نشان دهنده پتانسیل ژن درمانی ویروسی برای احیای عملکرد بویایی بوده است. اما ژن درمانی های ویروسی معمولا در شرایط خاصی مثمر ثمر بوده اند اما سلول درمانی ها امید بیشتری را برای احیای عملکرد بویایی مختل شده ایجاد کرده اند. برخی از شواهد نشان می دهد که عدم موفقیت در جایگزین کردن طبیعی نورون های بویایی آسیب دیده یا از دست رفته ممکن است در بسیاری از اشکال اختلالات بویایی دخیل بوده باشد. به همین دلیل محققین به دنبال تست این فرضیه بودند که رویکرد سلول درمانی می تواند منجر به جایگزینی نورون ها می شود.

برای تست این ایده، گلدستین و همکارانش یک مدل موشی مهندسی ژنتیک شده را تولید کردند که به دلیل نورون های حسی بویایی فاقد عملکرد، قادر به تشخیص بوها نبود. به طور ویژه حذف ژن Ift88 منجر به این امر می شود که مژه های حسی یا سلول هایی مویی حس کننده بو در آن ها شکل نگیرد. در ادامه محققین قطرات حاوی سلول های قاعده ای گلوبوز را به بینی موش ها منتقل کردند که منبع اصلی سلول های بنیادی همانندسازی کننده ای هستند که نورون های حسی بویایی آسیب دیده را در سراسر زندگی جایگزین می کنند. سلول های بنیادی پیوند شده، نورون های حسی بویایی بالغ و دارای عملکردی را در اپی تلیوم بویایی تولید می کنند که حفرات بینی را پوشانده اند. این نورون های حسی آکسون های خود را به ساختاری در مغز موسوم به پیاز بویایی می فرستند که به طور موثری حس بویایی را احیا می کنند. در تست های رفتاری، موش ناقص برای Ift88 که سلول های بنیادی را دریافت کردند به بوهای موجود به طور طبیعی پاسخ دادند، در حالی که موش های ناقص برای Ift88 که سلول درمانی نشدند، پاسخی به بو نشان ندادند. در صورت موفق بودن چنین فرایندی می توان امیدوار بود که چنین جمعیت سلولی در انسان نیز وجود دارند و پیوند آن ها می تواند منجر به احیای بویایی در انسان شود.

پایان مطلب/