به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، استفاده از داربست برخی مواقع می تواند مشکل زا باشد زیرا این داربست ها باید در نهایت تخریب شده و ناپدید شوند اما زمان بندی تخریب این داربست ها گاهی با بلوغ اندام با بافت مورد نظر همگام نیست و گهگاهی ایجاد محصولات فرعی می تواند سمی باشد. هم چنین داربست می تواند با ایجاد ارتباطات سلول-سلول تداخل ایجاد کند که نقش مهمی را در تشکیل بافت های دارای عملکرد ایفا می کنند.

اینک در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه ایلینویز در شیکاگو فرایندی را ایجاد کرده اند که پرینت سه بعدی بافت های زیستی را بدون داربست و با استفاده از جوهر ساخته شده از سلول های بنیادی مقدور می سازد. این پلت فرم پرینت شده اجازه پرینت سه بعدی سلول بدون استفاده از داربست های کلاسیک می دهد. در واقع در این پرینت های سه بعدی تنها از دانه های هیدروژلی موقتی استفاده می شود که اندازه های میکرونی دارند و اجازه حرکت نازل پرینتر سه بعدی از میان آن را می دهند و سلول ها بدون کوچکترین مقاومتی از این نازل ها به بیرون تزریق می شوند. این دانه های ژلی از سلول ها حمایت می کنند و موجب شکل دهی آن ها نیز می شوند. زمانی که سلول ها به درون ماتریکس دانه هیدروژل پرینت می شوند، در معرض نور UV قرار می گیرند و این امر موجب کراس لینک شدن دانه های هیدروژل می شود و این امر موجب می شود که این سلول های پرینت شده با یکدیگر مرتبط باشند، بالغ شوند و درون ساختاری باثبات رشد کنند. در این مطالعه محققین از سلول های بنیادی برای پرینت سه بعدی غضروف گوش درون دانه هیدروژل استفاده شد. این اولین بار است که محققین سازه های منحصرا سلولی را به شکلی پیچیده و بدون استفاده از داربست های مرسوم تولید می کنند. به عقیده محققین با استفاده از این رویکرد می توان سلول های منفرد و تجمعات سلولی را به صورت سازماندهی شده و منظم در آورد و بافت های دارای عملکرد بزرگ تری را تولید کرد که ارزش بالایی در مهندسی بافت، غربالگری های دارویی و زیست شناسی تکوین دارا هستند.

پایان مطلب/