به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین یک سیستم مدل مبتنی بر سلول بنیادی را ایجاد کرده اند که نشان می دهد که چرا برخی از نورون های حرکتی به ALS مقاومت نشان می دهند و این می تواند منجر به ایجاد پیشرفتی شگرف در جهت مبارزه با تخریب عصبی شود.

در بیماری ALS، برخی از نورون ها و به طور قابل توجه آن هایی که در حرکات چشمی دخیل هستند در مبارزه با این بیماری بهتر عمل می کنند. محققین دانشگاه نیویورک یک سیستم مدل مبتنی بر سلول های بنیادی را تولید کردند و با استفاده از به بررسی تفاوت های موجود بین پاسخ های عصبی پرداختند: نورون های حرکتی نخاعی(SpMN) که بیشتر حرکات عضلانی ما را کنترل می کنند و طی ALS‌ به طور پیشرونده ای تخریب می شود و مجموعه ای از نورون های حرکتی جمجمه ای(CrMN) که حرکات چشمی را کنترل می کنند و عملکردشان را حتی در مراحل پیشرفته ALS حفظ می کنند. استفاده از این سیستم مدل نشان داد که نورون های CrMN می توانند به نحو بهتری پروتئین های آسیب دیده را در مقایسه با نورون های SpMNs دور بریزند. علاوه بر این محققین کشف کردند که CrMNs در مقایسه با SpMNs به نحو بهتری می توانند در برابر استرس سلولی ناشی از ALS مقاومت نشان دهند و همین امر موجب می شود که حرکات چشمی بتوانند در دوره های زمانی طولانی تری در مقایسه با فعالیت عضلانی حفظ شوند.

پایان مطلب/