به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، سندرم دیسترس تنفسی حاد(ARDS) و مشکلات مربوط به آن یک مشکل تهدید کننده حیات را برای بیماران مبتلا به شکل پیشرفته ایجاد می کند. استراتژی درمانی حاضر مانند استراتژی های تهویه موضعی، استنشاق اکسید نیتریک، مدیریت مایعات محدود کننده بین سیاهرگی و اکسیژن رسانی غشایی اضافی بدن(ECMO) در بهبود مرگ و میر سندرم دیسترس تنفسی حاد نقشی ندارند. درک پیشرفته پاتوفیزیولوژی سندرم دیسترس تنفسی حاد نشان می دهد که سلول درمانی ممکن است یک روش خلاقانه برای این بیماری باشد.

در مطالعه ای جدید محققین کشف کرده اند که سطح بدنبال سلول درمانی با سلول های بنیادی مزانشیمی، بیان سیتوکین ها در خون بیماران مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد افزایش می یابد. نتایج این مطالعه نشان داده است که در صورتی که سلول های بنیادی مزانشیمی پیش از استفاده برای درمان با سروم مشتق از بیماران مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی حاد تیمار شوند، ویژگی های عملکردی شان به طور منفی تحت تاثیر قرار می گیرد. اما تیمار این سلول های بنیادی مزانشیمی با سرومی که قبلا با آن سلول های بنیادی مزانشیمی سالم را تیمار کرده اند موجب می شود که عملکرد بازسازی کننده آن ها به طور بالقوه ای تحت تاثیر قرار گیرد. به طور کلی محققین بر این باورند که پیش شرط کردن یا پیش تیمار کردن سلول ها موجب می شود که عملکرد سلول های بنیادی برای کاربردهای بالینی به طور بالقوه ای تحت تاثیر قرار گیرد.

پایان مطلب/