به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، محققین انستیتو اکتشافی زیست پزشکی موناش(BDI) برای اولین بار فاکتوری را شناسایی کرده اند که روی سلول هایی از تیموس اثر می گذارد که در بطن کاهش عملکرد تیموس با افزایش سن قرار دارند. آن ها بر این باورند که می توان استراتژی هدفمندی را برای ریکاوری سلول های T‌و کمک به مبارزه با سرطان ارائه کرد.

تیموس ما بعد از تولد بیشترین تولید را دارد و منبع کاملی از سلول های T را تولید می کند اما بعد از آن رفته رفته شروع به از دست دادن عملکردش می کند. هر چه ما بیشتر زندگی کنیم، تنوع سلول های T ما کاهش می یابد و ما بیشتر به عفونت مستعد خواهیم شد. این امر ریکاوری ایمنی مربوط به سلول های T‌ ما را بعد از استفاده از درمان های سرطان مانند شیمی درمانی و پرتو درمانی مشکل می سازد. محققین در BDI فاکتور پشت پرده این تخریب را شناسایی کرده اند، فاکتوری که روی سلول های بنیادی اپی تلیالی در تیموس اثر می گذارد. این مطالعه نشان می دهد که BMP4 و اکتیوین فاکتورهای رشد و تمایزی برای خود نوزایی و تمایز سلول های بنیادی اپی تلیالی تیموس هستند و تغییر در تولید آن ها در طی روند افزایش سن و پیر شدن منجر به از دست رفتن سلول های اپی تلیالی بالغ می شود. این امر منجر به ظرفیت کاهش یافته حمایت از تولید سلول های T‌می شود.

این اولین مطالعه ای است که اطلاعات پایه ای را در مورد از دست رفتن سلول های اپی تلیالی تیموسی بالغ و مولکول های تاثیر گذار و دخیل در عملکرد نامناسب سلول های بنیادی اپی تلیالی تیموسی طی پیری را ارائه می دهد. به عقیده محققین با شناسایی این تغییرات طی پیری، می توان استراتژی هدفمندی را برای ریکاوری سلول های T‌و مبارزه با سرطان ارائه داد.

پایان مطلب/