به گزارش بنیان به نقل از HealthDay، مطالعات و آمارها نشان می دهد که درصد بالایی از افراد مبتلا به لنفومای سلول B بزرگ منتشر(DLBCL) را افراد 66 سال به بالا تشکیل می دهند. بین سال های 2001 تا 2013 مجموعا 18058 بیمار مبتلا به DLBCL در پایگاه داده مربوط به سرطان آمریکا ثبت شده است. در ارزیابی ها محققین مشاهده کرده اند داروهای ریتوکسیمب، سیکلوفسفامید، دوکسوربیسین، وین کریستین، پردنیزون(R-CHOP) اولین خط درمانی در بین 65 درصد بیمارانی محسوب می شوند که بعد از تشخیص مورد درمان قرار می گیرند. استفاده از این ترکیبات از میزان 51 درصد بین سال های 2001 تا 2003 به 69 درصد در بین سال های 2010 تا 2014 رسیده است. در بین بیماران در حال درمان، پیوند سلول های بنیادی خون ساز اتولوگ و آلوژن زیاد معمول نبوده است اما استفاده از ترکیب سلول درمانی و ریتوکسیمب می تواند با گذشت زمان نرخ بقا را افزایش دهد. در سال های اخیر، ارزیابی های کلی بقا نشان داد که استفاده از این ترکیبات موجب بهبودی نسبی بقای بیماران شده اما باز هم نرخ بقا کمتر از 40 درصد بود. این داده ها دیدگاه هایی را در مورد استراتژی های درمانی موجود برای DLBCL و تغییراتی که با گذشت زمان می تواند اتفاق بیافتد ارائه می دهد اما برای بهبود نتایج درمانی بیماران پیر مبتلا به DLBCL نیاز به گزینه های درمانی موثر و قابل تحمل است.

پایان مطلب/