به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، شیوه زندگی گوشه نشینی(بی تحرکی) به همراه رژیم های غذایی پر قند و چربی دیابت را به یک معضل شایع تبدیل کرده است. آمار ارائه شده بوسیله  سازمان سلامت جهانی(WHO) حاکی از این است که 90 درصد از 347 میلیون فردی که در دنیا به دیابت مبتلا هستند، دیابت شان از نوع دو است. در دیابت نوع دو، بدن نمی تواند انسولین را به طور صحیح استفاده کند، فرایندی که آن را مقاومت انسولینی می نامند. در ابتدا پانکراس انسولین اضافی تولید می کند اما با گذشت زمان نمی تواند انسولین کافی را بسازد و سطح قند خون افزایش می یابد. در صورتی که این عارضه درمان نشود، سطح قند خون بالا به قلب، کلیه، اعصاب و چشم ها آسیب می زند. چاقی یک فاکتور دخیل در بروز دیابت نوع دو است و التهابی که در طی چاقی رخ می دهد موجب افزایش مقاومت انسولینی می شود. مطالعات بالینی اولیه نشان داده است که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی تعادل متابولیکی را در دیابت نوع دو بهبود می بخشد. سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی فراوان هستند و می توانند با یک رویکرد کمتر تهاجمی بدست آیند. با این حال، توانایی آن ها برای بهبود عملکرد متابولیک در دیابت نوع دو و چاقی ناشناخته است.

در مطالعه ای جدید دکتر وانگ و همکارانش به ارزیابی توانایی سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی برای کاهش مقاومت انسولینی در موش تغذیه شده با رژیم غذایی پر چربی(HFD) پرداختند. موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پرچربی که این سلول ها را دریافت کردند، سطح قند خون کاهش یافته ای را نشان دادند و حساسیت انسولینی را تقویت کردند. مهم تر این که، پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی که neuregulin4 را بیش بیان می کردند اثر موثرتری روی کاهش سطح قند خون و مقاومت انسولینی داشت. به نظر می رسد که این اثرات سودمند ناشی از سرکوب التهاب و تقویت بازجذب گلوکز در عضلات اسکلتی و بافت چربی باشد.

در مجموع این مطالعه نشان داده است که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی، تحمل گلوکز و تعادل متابولیکی را در موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پر چربی از طریق مکانیسم های متعددی بهبود می بخشد.

پایان مطلب/