به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در تلاش برای رفع این مشکل، محققین در پروژه ای تحت عنوان ELASTISLRT که تحت حمایت مالی اروپا انجام شد، یک ماده نیمه نفوذ پذیر و زیست سازگار را برای کپسوله کردن و محافظت از سلول های ایمپلنت شده در برابر حمله ایمنی تولید کردند و این در حالی است که این ماده قابلیت یکپارچه شدن با بافت بدنی را دارا است.

در حالی که این پوشش در برابر سلول های ایمنی، آنتی بادی ها و سایر مواد ناخواسته نفوذ ناپذیر است، اجازه تبادل اکسیژن، مواد غذایی و گلوکز به درون کپسول محافظ و خروج انسولین و ورود آن به جریان خون را می دهد. این پروژه بین رشته ای که از متخصص علوم سلولی، نانوتکنولوژی و مهندسی مواد بهره گرفته است در حال حاضر در فاز پیش درمانگاهی است و نتایج بسیار امیدوار کننده ای را نشان داده است.

ماده هوشمند و زیست مهندسی مورد استفاده برای ساخت کپسول های ELASTISLR، رکامبینامرهای شبه الاستین (elastin-like recombinamers) نام دارند و پیش از این برای دیابت تست نشده بودند. ساخت این ماده از یک پروتئین طبیعی موسوم به الاستین الهام گرفته شده است که یک پروتئین موجود در بافت پیوندی است. این ترکیب قابل دستکاری است و می تواند ویژگی های شیمیایی، فیزیکی و زیستی متعددی به خود گیرد. این ویژگی دارای این مزیت است که به کپسول اجازه می دهد که محیط بافت طبیعی را برای تضمین عدم رد پیوند بوسیله سلول های ایمنی تقلید می کند.

پایان مطلب/