به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، قرنیه به صورت پرده ای شفاف چشم را پوشانده است و آسیب های آن موضوع اصلی بسیاری از جراحی های پیوندی قدیمی و حال حاضر بوده است. به لطف مطالعه صورت گرفته بوسیله محققین دانشگاه کیوتو، این پیوندها می توانند در آینده با اطمینان بیشتر و خطر کمتری انجام پذیرند.

تیمی از محققین دانشگه کیوتو یک بیومارکر کمی را شناسایی کرده اند که ارزیابی کیفیت سلول های قرنیه و حتی پیش بینی کارایی طولانی مدت پیوند قرنیه را ممکن می سازد.

پیوند قرنیه زمانی که سلول های اندوتلیالی قرنیه کاهش می یابند و این امر منجر به تیرگی قرنیه می شود، تبدیل به امری ضروری می شود. سلول های اندوتلیالی در بدن به خوبی تکثیر نمی شوند و همین امر فرد را نیازمند پیوند قرنیه می سازد. در سال 2009 برای اولین بار محققین توانستند این سلول ها را در ظروف آزمایشگاهی کشت دهند. این سلول ها در ادامه به چشم یک بیمار پیوند شدند و منجر به احیای سلامتی قرنیه بیمار شدند. این روش امیدواری قابل توجهی را ایجاد کرد اما دو مشکل بزرگ در استفاده از این روش وجود داشت: کنترل کیفی سلول ها قبل از تزریق و دیگر تثبیت عملکردی بودن این سلول ها بعد از پیوند. معمولا کنترل کیفی سلول ها قبل از پیوند بوسیله فلوسایتومتری ارزیابی می شود. با این حال، یک تست ساده نیازمند حداقل 100 هزار سلول است و شدیدا به تجربه یک اپراتور حرفه ای بستگی دارد.

سلول ها در قالب بافت به طور دائم با یکدیگر واکنش می دهند تا به یک وضعیت با ثبات به نام هموستازی برسند. دکتر یاماموتو در دانشگاه کیوتو مفهومی به نام "فیزیک کلوئیدی"(colloid physics) را به عنوان روشی برای اندازه گیری برهمکنش های میکرو و نانو ذره ها و ارزیابی سلول های قرنیه ارائه کرده است. محاسبه برهمکنش های بین همه سلول های قرنیه اجازه معرفی یک شاخص و ثابت مرتبط به ویژگی های سلول را می دهد. ارزیابی نسبتا ساده است. محقق تنها نیازمند این است که چارچوب سلولی را یا از طریق تصویر میکروسکوپی سلول در ظروف کشت یا از طریق تصاویر معاینات چشم بیمار بدست آورد. هم کیفیت سلول و هم کارایی طولانی مدت آن می تواند بوسیله یک معادله ساده تعیین شود.

این روش دارای کاربردهای بالقوه در پزشکی پیشگیرانه است، به این ترتیب پزشکان و پزشکان می توانند قبل از اینکه نشانه های شدیدتری ظاهر شوند مداخله کنند.

پایان مطلب/