به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، توانایی شناسایی مسیرهای خاصی که به موجب آن ها فرد به آدنوکارسینومای ریوی مبتلا می شود می تواند توانایی ها برای پیش بینی بیماری و درمان آن را افزایش دهد. آلین فیلد و همکارانش در کلینیک مایو به مطالعه ویژگی های مولکولی آدنوکارسینومای ریوی در موش پرداخته اند و دو مسیر منتهی به ایجاد این سرطان را شناسایی کرده اند. اولین مسیر به یک ژن سرطان زا موسوم به PKCiota وابسته است و مسیر دوم که مسیر پیام رسانی Wnt/Beta catenin نام دارد به طور مستقل از PKCiota عمل می کند. آدنوکارسینوماهای ریوی که از دو مسیر مختلف منشا می گیرند در مناطق مختلفی از ریه شکل می گیرند و سلول های مختلفی منشا آن ها است. در ادامه دکتر فیلد به مقایسه این دو مسیر شناسایی شده در موش با شش زیرنوع مولکولی شناخته شده در شکل انسانی این سرطان پرداخت و یک مورد مشابه را شناسایی کرد: یک مارکر مولکولی که اجازه پیش بینی سلول های آدنوکارسینومای ریوی منشا گرفته از مسیر مستق ار PKCiota را می دهد.

برای تست این که آیا تومورها از مسیرهای وابسته یا مستقل از PKCiota منشا می گیرند و آیا آن ها به درمان های سرطانی خاص حساس هستند، فیلد و همکارانش به تست سلول های انسانی و مدل موشی پرداختند و دو دارو را شناسایی کردند که به طور متفاوت روی زیرنوع های آدنوکارسینوما اثر می گذارند و به مسیرهای دخیل در این زیرنوع ها وابسته هستند. این نتایج نشان می دهد که پژوهشگران می توانند نحوه پاسخ دهی زیرنوع های سرطانی به درمان های هدفمند را پیش بینی کنند.

گام بعدی این مطالعه این خواهد بود که آیا می توان به طور موثر و اختصاصی آدنوکارسینوماهای ریوی وابسته و مستق از PKCiota را در بیماران انسانی شناسایی کرد و ثابت کرد که آیا داروهای آزمایشگاهی می توانند به طور قابل پیش بینی رشد سرطان ریه را در بیماران وابسته یا مستقل از PKCiota مهار کنند یا خیر.

پایان مطلب/