به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، در صورتی که این روش جدید بتواند بر محدودیت مربوط به نارسایی تکوینی hPSCs-CMs که موجب تفاوت های ساختاری و عملکردی آن ها با کاردیومیوسیت های بالغ انسانی می شود، غلبه کند می تواند به ابزاری قوی برای مدل سازی بیماری های قلبی، تکوین داروها، تحقیقات پایه و درمان های جدید تبدیل شود. این مطالعه جدید راه حل امیدوار کننده ای را برای حل این چالش ها ارائه کرده است. در این روش جدید محققین سلول های پیش ساز اولیه قلبی(CPCs) که یک مرحله بینابینی در تولید hPSCs-CMs می باشند را با ماده ای به نام اسید پلی اینوزین-پلی سیتیدلیک(pIC) تحریک خواهند کرد.

دکتر کامپ و همکارانش در دانشگاه ویسکونزین مادیسون سلول های پیش ساز قلبی را با استفاده از یک پروتکل تک لایه و با تعدیل مسیر Wnt با استفاده از ریز مولکول های مشخص از سلول های بنیادی پرتوان تولید کردند. در ادامه با شکل گیری این سلول های پیش ساز قلبی، این سلول ها با pIC تیمار شدند. این تحریک یا تیمار شیمیایی موجب شد که اندازه hPSCs-CMs افزایش یابد، قابلیت انقباضی آن ها افزایش یابد، تحریک الکتریکی سریع تری داشته باشند، متابولیسم آن ها افزایش یابد و ساختارها و ترکیبات سارکومری بالغ تری داشته باشند.

پیوند این سلول ها به کپسول کلیوی موش ها نشان داد که سلول های پیش ساز قلبی تحریک شده با pIC گرافت های hPSCs-CMs بالغ تری را تشکیل دادند. به نظر می رسد که تعدیل یا تیمار سلول های پیش ساز قلبی با pIC موجب تسریع بلوغ کاردیومیوسیتی می شود و همین امر پتانسیل استفاده بالینی از آن را افزایش می دهد.

تولید سلول های کاملا بالغ از منابع سلولی پرتوان می تواند بر بسیاری از مشکلات موجود در زمینه سلول درمانی غلبه کند.

پایان مطلب/