به گزارش بنیان به نقل از HealthDay، دکتر آنا خیمنز و همکارانش در بیمارستان دانشگه مادرید به ارزیابی این امر پرداخته اند که آیا پیوند سلول های بنیادی اتولوگ قبل از استفاده از rituximab یک گزینه موثر در درمان بیماران مبتلا به لنفومای فولیکولار که مورد شیمی درمانی قرار گرفته اند می باشد یا خیر. دو گروه شناسایی شدند: گروه بیماران با نارسایی درمانی زودهنگام(87 بیمار) و گروه بیماران با عدم نارسایی درمانی زودهنگام (47 بیمار).

محققین دریافتند که بقای پنج ساله و بدون پیشرفت بیماری در بیماران مبتلا به نارسایی درمانی زودهنگام و بیماران با عدم نارسایی درمانی زودهنگام به طور قابل ملاحظه ای متفاوت بود. در بیماران مبتلا به نارسایی درمانی زودهنگام که دوره اینتروال کمتر از یک سال از اولین بهبودی بعد از تیمار اولیه با پیوند سلول های بنیادی اتولوگ داشتند، هیچ تفاوتی از نظر بقای پنج ساله بدون پیشرفت بیماری وجود نداشت(69 درصد در برابر 77 درصد). برای بیماران مبتلا به لنفومای فولیکولار با نارسایی درمانی زودهنگام بعد از پیوند، یک میانگین بقای کلی 7/13 سال طی پیگیری ها مشخص شد.

به عقیده خیمنز پیوند سلول های بنیادی اتولوگ می تواند گزینه کمک کننده ای به بیمارانی باشد که دست یابی شان به rituximab مشکل است.

پایان مطلب/