به گزارش بنیان و به نقل از medpagetaody ؛این واکسن که  BHT-3021 نامگذاری شده است یک پلاسمید می باشد . این پلاسمید به گونه ای طراحی شده است که بدون اثر گذاری برروی فعالیت های سیستم ایمنی بدن  ، تمام  واکنش های آنتی ژنیک پیش ساز انسولین را محدود می کند.همچنین این واکسن  ایمنوژنیسیتی pro-insulin را با جایگزین کردن الگوهای  CpG hexameric که باعث تحریک سیستم ایمنی می شود کاهش می دهد و باعث تحریک سیستم ایمنی ذاتی می شود.

نتایج بدست آمده در دانشگاه  Stanford نشان داد که  سطح C-peptide  که شاخص عملکرد سلول های بتا به شمار می رود در 80 بزرگسالی که به مدت کمتر از 5 سال مبتلا به دیابت نوع ɪ بودند وهر هفته ، به مدت 3 ماه  مقدار 1 میلی گرم از این  واکسن را دریافت کردند، درمقایسه با تزریق دارونما  19.5 درصد افزایش داشت .این روش درمانی سطح سیتو توکسیک CD8  سلول های T را که در سلول های جزایر لانگرهانس بیماران وجود داشت بدون هر گونه عوارض جانبی جدی کاهش داد.

دکتر استیمن و همکارانش اثر بخشی و ایمنی این واکسن را بر روی 30 مرد سفید پوست که  14 تا 60 ماه از تشخیص بیماری آنها می گذشت مورد بررسی قرار دادند.در تمام این افراد میزان گلوگز با هدف دستیابی به میزان هموگلوبین A1   زیر %7 مدیریت شد. سه هفته بعداز دریافت دوز نهایی ، بیماران درادامه دوز  3mg و 1mg را برای بالابردن سطح  c-peptid دریافت کردند.البته مدتی بعد این میزان درتمام گروه ها کاهش پیدا کرد.سطح HbA1c  در طول این دوره سه ماهه درمانی با استفاده از انسولین ، پایدار باقی ماند.

این محققان همچنین میزان آنتی ژن های خاص CD8 را در جزایر سلول های T   مانند آنتی ژن های خودکار در جزایر آمیلوئید پلی پپتیدی و گلوتامیک اسید دکربوکسیلاز اندازه گیری کردند و بررسی این مقادیر نشان داد که این واکسن فقط با کاهش اتوآنتی ژن های ویژه ای در ارتباط است.همچنین تغییری در آنتی ژن های جزیره ای دیگر یا واکنش های  سلول های T مشاهده نشد.علاوه بر این کاهش فعالیت سلول های T بر روی  pro-insulin  با سطح c-peptid  رابطه معکوسی را نشان داد.

درمان اورژانسی عوارض جانبی در یک سوم از بیماران که دوز 1mg واکسن را دریافت کرده بودند و 43 درصد  از کسانی که دوز 3mg را دریافت کردند گزارش شد.البته عوارض جانبی شدید نیز در طول مطالعه در 6 تا 15 درصد از بیماران گزارش شد که هیچکدام مربوط به استفاده از این واکسن نبود.

این یافته ها که نشان داده که در طول دوره درمان  c-peptidها حفظ شده اندواین موضوع برای دانشمندان  بسیار شگفت انگیز بود زیرا در این مطالعه از بیمارانی استفاده شد که به مدت 5 سال مبتلا به دیابت بودند و این گونه تصور می شد که در این افراد توده سلول های بتا از بین رفته است.نتایج حاص از این مطالعه 12 هفته ای که  با استفاده از مهندسی DNA  پلاسمید صورت گرفت نشان داد که آنتی ژن های خاصی برای سرکوب ایمنی در برابر پیش ساز انسولین وجود دارد.دانشمندان همچنان در حال مطالعات بیشتر در این زمینه می باشند.

پایان مطلب