به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سلول های بنیادی لوکمیایی می توانند خودنوزایی کنند یا این که تمایز یابند. آن ها به طور نامحدودی همانندسازی می کنند تا جمعیت شان را حفظ کنند. این سلول ها زمانی که تمایز می یابند، سلول های لوکمیایی بالغ را تولید می کنند که در تومور وجود دارند. این سلول ها بخش غالب تومورها را تشکیل می دهند و به شیمی درمانی حساس هستند. با این وجود، سلول های بنیادی لوکمیایی مسئول شروع، حفظ و عود مجدد سرطان هستند. مطالعه ای جدید نشان داده است که با القای مرگ در سلول های لوکمیایی و یا تمایز سلول های بنیادی لوکمیایی به سلول های بالغ، سلول های بنیادی لوکمیایی نیز می توانند آسیب پذیر باشند.

در این مطالعه جدید دکتر کورنت ماسانا و همکارانش از طریق غربالگری های in silico مولکولی از طریق روش های کامپیوتری گروهی ز آنتی هیستامین ها را کشف کردند که استفاده از آن ها در نمونه های انسانی آزمایشگاهی و مطالعات موشی منجر به مستعد شدن سلول های بنیادی لوکمیایی به مرگ می شود. به نظر می رسد که آنتی هیستامین ها روی میتوکندری و لیزوزوم به عنوان دو اندامک حیاتی سلول ها اثر می گذارند. این آنتی هیستامین ها روی سلول های سالم اثر نمی گذارد زیرا طی فرایند تغییر شکل سلول های لوکمیایی است که میتوکندری و لیزوزوم های آن ها به شکل شکننده و آسیب پذیر در می آورد.

با وجود موفقیت آمیز بودن این داروها در مطالعات آزمایشگاهی، در حال حاضر این داروها را نمی توان برای لوکمیا استفاده کرد که این امر به دلیل تخریب سریع آن ها و هم چنین عدم وجود یک روش موثر برای اثر دادن مستقیم آن ها روی سلول های لوکمیایی است. ماسانا و همکارانش گام بعدی مطالعه را یافتن راهی برای افزایش ثبات داروها و هم چنین یافتن راهی برای اثر گذاری مستقیم داروها روی سلول های بنیادی لوکمیایی می دانند.

پایان مطلب/