به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، از آن جایی که این داربست بسیاری از ویژگی های دیافراگم طبیعی را تقلید می کند، محققین بر این باورند که ترکیب چنین داربستی با سلول های پیش ساز عضلانی انسانی نیز می تواند آسیب بافت دیافراگمی را بهبود ببخشد.

در این مطالعه محققین ابتدا طیف متنوعی از شرایط ذخیره سازی را برای ایجاد ابزاری برای نگهدای داربست های مشتق از ماتریکس خارج سلولی سلول زدایی شده دیافراگمی در طولانی مدت تست کردند و مشخص شد که ذخیره سازی در 4 درجه سلسیوس در فسفات بافر سالین در حضور آنتی بیوتیک در مقایسه با نیتروژن مایع بهترین شرایط نگهداری است. در ادامه محققین داربست مذکور را در ترکیب با سلول های پیش ساز عضلانی  مشتق از نمونه های انسانی ترکیب کردند و یک سازه عضلانی دیافراگمی مهندسی شده را تولید کردند. آنالیزهای سلولی و مولکولی صورت گرفته حاکی از تشکیل میوتیوب های عضلانی درون این سازه و بازآرایی مناسب ماتریکس این سازه بودند که بعد از پیوند به مدل موشی عملکرد دیافراگم جانور را به خوبی احیا کرد.

به عقیده محققین ایجاد سازه های عضلانی دیافراگمی دارای عملکرد می تواند ابزاری امیدوار کننده در بازسازی دیافراگمی و یا غربالگری داروها برای این معضل باشد.

پایان مطلب/