به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، زمانی که سلول های عصبی به اندازه کافی به یکدیگر نزدیک می شوند، اجازه می دهند که وزیکول های سیناپسی ماده شیمیایی را آزاد کنند که سیگنال ارتباطی را به سلول بعدی منتقل می کنند. با این حال، مطالعه ای جدید بوسیله محققین دانشگاه نوتردام نشان داده است که این وزیکول های سیناپسی خیلی زودتر استفاده می شوند یعنی قبل از این که سیناپس ها شکل بگیرند و در تشکیل طناب نخاعی طی تکوین اولیه نیز دخیل می باشند.

در واقع این پژوهش صورت گرفته بوسیله دکتر اسمیت و همکارانش نشان داده است که خیلی قبل از این که سیستم عصبی مرکزی کامل شود و ارتباطات عصبی شکل بگیرد، وزیکول های سیناپسی به فیبرهای عصبی کمک می کنند که به طناب نخاعی وارد شوند و به تکوین مناسب آن کمک می کنند. در این مطالعه محققین نشان داده اند که آنزیم های ماتریکس متالوپروتئیناز (MMPs) برای تشکیل اعصاب طناب نخاعی و در نتیجه تکوین سیستم عصبی مهم هستند. سیستم عصبی از سیستم عصبی مرکزی و سیستم عصبی محیطی تشکیل شده است که بوسیله گانگلیون ریشه پشتی با هم ارتباط برقرار می کنند. زمانی که دکتر اسمیت و همکارانش فعالیت آنزیم MMP‌را مهار کردند، فیبرهای عصبی گانگلیون ریشه پشتی متوقف شدند و قادر به ورود به طناب نخاعی نبودند. درک عناصر کلیدی دخیل در تشکیل طناب نخاعی طبیعی مانند آنزیم های MMP می تواند به محققین کمک کند که اهداف بهتری را برای طراحی داروها و درمان های جدید برای بیماری های مختلف شناسایی کنند.

هم چنین این مطالعه نشان داده است که آنزیم های MMP در متاستاز سرطانی نیز دخیل هستند. به نظر می رسد که MMPها نقش مهمی را در تهاجم سرطان به طناب نخاعی از طریق گانگلیون ریشه پشتی بازی می کنند و ممکن است بین مولکول های دخیل در تهاجم عصبی طی تکوین طبیعی و آن هایی که در متاستاز سرطان دخیل هستند ارتباطی وجود داشته باشد.

پایان مطلب/