به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، طی تکوین جنین مهره داران، آن ها شکل کشیده ای را به خود می گیرند که سر در یک انتها و دم در انتهای دیگر قرار دارند و سیستم عصبی مرکزی در راستای خط میانی تکوین می یابد. سلول های بنیادی موسوم به سلول های ستیغ عصبی از سیستم عصبی در حال شکل گیری خارج شده و به سمت بسیاری از بخش های بدن از جمله استخوان، اعصاب و قلب مهاجرت می کنند.

در مطالعه ای جدید، محققین Calrtech کشف کرده اند که سلول های جنینی مشتق از مغز عقبی موسوم به سلول های ستیغ عصبی به قلب در حال تکوین گورخرماهی مهاجرت می کنند تا عضلات قلبی گورخرماهی و سایر گونه ها را شکل دهند. بعد از آسیب قلب گورخرماهی، این سلول ها در بازسازی قلبی مشارکت می کنند که این امر بوسیله بازگشت سلول ها به مرحله شبه جنینی و تکثیر آن ها در جهت ترمیم آسیب صورت می گیرد. این سلول ها به سلول های عضلانی قلبی تبدیل می شوند. اگرچه گورخرماهی دارای توانایی بازسازی کنندگی است، جانوران از نظر تکاملی پیچیده تر مانند جوجه، موش و حتی انسان نمی توانند. اما به نظر می رسد که موش حداقل تا چند روزی بعد از تولد می تواند قلبش را بازسازی کند.

به عقیده محققین می توان با بررسی تفاوت های بین سلول های قلبی مشتق از ستیغ عصبی در گونه های مختلف می توان به درک آن چه در این مسیر تکاملی تغییر کرده است رسید و از آن به عنوان هدفی درمانی برای قلب آسیب دیده انسان استفاده کرد.

پایان مطلب/