به گزارش بنیان به نقل از medicalnewstoday، سطح تستوسترون با افزایش سن به تدریج کاهش می یابد اما می توانند در نتیجه برخی از بیماری ها یا طی درمان سرطان کاهش زیاد و ناگهانی داشته باشد. این شرایط میلیون ها مرد را تحت تاثیر قرار داده است و می تواند عوارض منفی را روی رفتار، زندگی جنسی و سلامتی فرد داشته باشد. هم چنین روی باروری، عملکرد جنسی و وضعیت متابولیسمی فرد نیز اثر گذار است. درمان متداول برای این امر استفاده از هورمون درمانی برای جایگزینی است که معمولا به صورت تزریقی یا خوراکی استفاده می شود و می تواند بسیاری از علایم را معکوس کند اما با عوارض جانبی مانند ناباروری و افزایش خطر سرطان پروستات و بیماری های قلبی عروقی نیز همراه است.

در مطالعه ای جدید، محققین دانشگاه کالیفرنیای جنوبی(USC) راه حلی را یافته اند. به عقیده آن ها پیوند سلول های تولید کننده تستوسترون و رشد یافته در آزمایشگاه(احتمالا به همراه بافت چربی) می تواند این عوارض جانبی را برطرف سازد. آن ها سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) حاصل از برنامه ریزی سلول های پوستی انسان را به سلول های لایدیگ تولید کننده تسوسترون تمایز دادند. برای این امر، آن ها از یک محیط کشت از نظر شیمیایی تعریف شده و فاکتورهای اضافی مانند کلاژن برای تبدیل سلول های بنیادی به سلول های لایدیگ استفاده کردند. کلاژن به عنوان یک جزء کلیدی ماتریکس خارج سلولی می تواند از تولید سلول های لایدیگ حمایت کند. در این مطالعه سلول های شبه لایدیگ مشتق از iPSCs توانستند تستوسترون را در سطحی شبیه با سلول های لایدیگ طبیعی تولید کنند. این سلول ها هم از نظر الگوی بیان ژن، ترشح هورمون های استروئیدی و ویژگی های فراساختاری شبیه سلول های لایدیگ طبیعی بودند.

گام بعدی ارزیابی مدت زمان عملکرد این سلول های لایدیگ رشد یافته در آزمایشگاه بعد از پیوند به مدل های جانوری هیپوگنادیسم خواهد بود.

پایان مطلب/