به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سالانه بیش از 100 کودک در سوئد دچار تومورهای مغزی نوزاد می شوند که شایع ترین نوع آن ها مدولوبلاستوما است. در این میان پرتو درمانی به عنوان یک گزینه درمانی استاندارد جان بسیاری از بیماران مبتلا به مدولوبلاستوما را نجات بخشیده است اما معمولا با عوارض جانبی شدیدی همراه است که بافت سالم مغز را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. بسیاری از مدولوبلاستوماهای نوزادان بوسیله انکوژنی به نام MYCN تقویت می شوند که این امر موجبات رشد آن ها و متاستاز آن ها به طناب نخاعی را فراهم می کند.

در مطالعه ای در دانشگاه Uppsala محققین نوع خاصی از سلول های بنیادی عصبی را کشت دادند و مشاهده کردند که MYCN می تواند خیلی سریع آن ها را به سلول های سرطانی تبدیل کند. به نظر می رسد که این سلول ها، منشا اصلی مدولوبلاستومای نوزادی باشند. فعالیت MYCN تحت تاثیر مسیر پیام رسانی سونیک هج هاگ قرار دارد که در تکوین مغز دخیل است اما در مدولوبلاستوما تنظیم آن افزایش می یابد. شماری از داروها برای مهار این سیگنال وجود دارند اما هیچ کدام برای مدولوبلاستومای نوزادی موثر نبوده اند. در واقع با استفاده از مهار کننده مسیر سونیک هج هاگ، سلول های توموری رو به استفاده از یک مسیر پیام رسانی دیگر به نام mTOR می آورند که موجب تهاجمی تر شدن آن ها می شود. تست ها داروهای مختلف روی این مسیر نشان داد که یکی از مهار کننده های mTOR که برای درمان صرع استفاده می شود و قابلیت عبور از سد خونی مغزی را دارد می تواند به تومورهای مدولوبلاستومایی برسد و تومور مغزی را مورد حمله قرار دهد. این دارو در مقایسه با پرتو درمانی و سایر درمان  های مورد استفاده با عوارض جانبی کمتری برای بافت های سالم همراه است و می تواند در کودکان مبتلا به مدولوبلاستوما که به درمان های موجود پاسخ نمی دهند، موثر باشد.

پایان مطلب/