به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، تلاش های گذشته در مورد مهندسی بافت نای با محدودیت های متعدد و مختلفی همراه بوده است که بیشتر به دلیل فوکوس بیشتر این مطالعات روی بافت غضروفی بوده است. اما در مطالعه ای جدید، محققین WFIRM سازه های پرینت شده زیستی از نای را تولید کرده اند که از مناطق عضلانی(صاف) و غضروفی مجزایی به صورت همزمان و از یک ماده پلی استری زیست تخریب پذیر و هیدروژل های حاوی سلول های بنیادی مزانشیمی انسانی ساخته شده اند. در این سازه ها و در نواحی مختلف آن سلول های بنیادی به دو نوع سلول مختلف(کندروسیت ها و سلول های عضلانی صاف) تمایز می یابند. بخش غضروفی سفت تر بوده و ویژگی های مکانیکی به این سازه می بخشد و این در حالی است که عضلات صاف اجازه انعطاف پذیری و انقباض این مجرای هوایی را می دهد.

به عقیده محققین این مطالعه، می توان امیدوار بود که قابلیت های پرینت های زیستی بتواند روزی فرصتی را برای پزشکی بازساختی و ایجاد جایگزین برای بافت های بیمار و اسیب دیده (در این جا نای) فراهم آورد.

پایان مطلب/