به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، یافته های این مطالعه جدید که بوسیله محققین در انستیتو دانا-فاربر در نشست انجمن خون شناسی آمریکا ارائه شده است نشان داده است که استفاده از ونتوکلاکس قبل از پیوند، راهی برای افزایش شانس موفقیت پیوند در گروه بیماران است.

در حالی که پیوند سلول های بنیادی اهدایی می تواند بدخیمی های میلوئیدی مانند لوکمیای میلوئید حاد(AML) و سندرم میلودیسپلازی(MDS) را درمان کنند، بیمارانی که سلول های توموری آن ها دارای موتاسیون های ژنتنیکی خاص یا ناهنجاری های کروموزومی هستند با خطر عود مجدد بیماری بعد از پیوند مواجه هستند. انواع مختلف رویکردها برای پایین آوردن شانس عود مجدد این بیماری مورد استفاده قرار گرفته است که استفاده از ونتوکلاکس یکی از این رویکردها می باشد. ونتوکلاکس می تواند مرگ سلول های سرطانی را از طریق بلوک کردن پروتئین BCL-2 تسریع کرده و افزایش دهد. استفاده از ونتوکلاکس می تواند بخشی از رژیم دریافتی بیماران قبل از دریافت پیوند سلول های بنیادی اهدایی باشد. به عقیده محققین استفاده از رژیم درمانی دوز پایین ونتوکلاکس و داروی شیمی درمانی آزاسیتیدین می تواند شانس بقای بیماران را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.

پایان مطلب/