به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، رید مریمن و همکارانش در انستیتو سرطان دانا-فاربر در 61مین نشست سالیانه انجمن خون شناسی آمریکا در اورلاندون نتایج مطالعه ای جدید در زمینه لنفومای هوچکین را ارائه کرده اند. در این مطالعه آن ها روی بی خطر بودن پیوند سلول های بنیادی اهدایی در بیماران مبتلا به لنفومای هوچکین کلاسیک فوکوس کردند که قبل از دریافت پیوند مورد تیمار با مهار کننده PD-1 قرار گرفته بودند. در حالی که PD-1 به تنهایی موجب می شود که نزدیک به 70 درصد بیماران به این دارو پاسخ دهند اما اغلب آن ها ظرف چند سال به آن مقاومت نشان می دهند. به همین دلیل، بیماران اغلب به انجام پیوند سلول های بنیادی اهدایی توصیه می شوند. از آن جایی که استفاده از PD-1 می تواند با مشکلات ثانویه ای مانند  بیماری پیوند علیه میزبان(GvHD) همراه باشد، محققین دانا-فاربر استفاده از یک دوره کوتاه مدت تیمار با سیکلوفسفامید را برای کاهش خطر GvHD توصیه می کنند.

استفاده از این پروتکل درمانی(PD-1+ پیوند سلول های بنیادی اهدایی+سیکلوفسفامید) موجب شد که از 150 بیمار شرکت کننده در کارآزمایی بالینی، 79 درصد آن ها زنده مانده و 65 درصد آن ها هیچ گونه علایمی از لنفوما را نشان ندهند. در این میان 39 درصد آن ها دچار GvHD حاد شدند که تنها 8 درصد از آن ها علایم شدید را نشان دادند. به نظر می رسد که تیمار بیماران با سیکلوفسفامید بعد از پیوند، خطر GvHD و عود مجدد بیماری را به حداقل می رساند.

در مجموع به نظر می رسد که تیمار با مهار کننده PD-1 قبل از دریافت پیوند سلول های بنیادی و سپس سیکلوفسفامید می تواند یک رویکرد درمانی موثر برای لنفومای هوچکین باشد.