به گزارش بنیان به نقل از Scoencedaily، انواع مختلف بافت ها شامل چربی، عضله، غضروف و استخوان از سلول های بنیادی مزانشیمی منشا می گیرند. علاوه بر این، این سلول ها می توانند به تومورها مهاجرت کرده و با آن ها واکنش دهند. دلیل این امر شیموکین ها هستند که مواد شبه پروتئینی آزاد شونده بوسیله نئوپلاسم ها هستند. این شیموکین ها، سلول هایی که دارای یک گیرنده خاص روی سطح شان هستند را جذب می کنند و مهاجرت چنین سلول هایی با افزایش غلظت شیموکین ها ارتباط مستقیم دارد. گیرنده CXCR4 در سطح این سلول های بنیادی مزانشیمی با شیموکین SDF-1 برهمکنش می کند و موجب می شود که این سلول ها به سمت تومور مهاجرت کنند.

در سال های اخیر ایجاد سیستم های انتقال دارو بر مبنای سلول های زنده توجه زیادی را به خود جلب کرده است و در این میان سلول های بنیادی مزانشیمی به یکی از امیدوارکننده ترین ابزارهای انتقال دارو تبدیل شده اند که این امر به دلیل فراوانی و روش های آسان بدست آوردن آن ها است. در این مطالعه جدید محققین از یک داروی ضد سرطانی به نام وین کریستین استفاده کرده و آن را درون میکروکپسول های خاص ساخته شده از ترکیب پلیمری و نانو استوانه های طلا گذاشتند. این کپسول ها از طریق فاگوسیتوز وارد سلول های بنیادی مزانشیمی می شوند و بعد که سلول ها با نور مادون قرمز تیمار می شوند بدون این که به سلول ها آسیب بزنند تا عمق بافت ها نفوذ می کنند. در نتیجه، ذرات طلا در کپسول ها مقادیر زیادی از انرژی را جذب کرده و دمایشان افزایش می یابد. گرما موجب تخریب ساختارهای پلیمری شده و دارو به درون به سلول آزاد می شود. مقداری از وین کریستین در درون باقی مانده ولی باقی آن به درون فضای بین سلولی آزاد شده و تومور را تحت تاثیر قرار می دهد.

 محققین بر این باورند که این فناوری جدید اجازه بسته بندی مواد زیست فعال مختلف برای درمان هدفمند سرطان های مختلف با کمترین عوارض جانبی را بدهد.

پایان مطلب/