به گزارش بنیان به نقل از news-medical.net، در مورد بسیاری از افراد مبتلا به تومورهای توپر، درمان شامل جراحی برای برداشتن تومور و شیمی درمانی، پرتو درمانی و ایمنی درمانی برای حذف سلول های سرطانی باقی مانده است. با وجود پیشرفت های زیادی صورت گرفته در این زمینه، باز هم سرطان در برابر درمان ها مقاومت نشان می دهد و معمولا مجددا عود می کند. برای متوقف کردن عود مجدد سرطان، داروها باید به طور مستقیم به جایگاه سرطان منتقل شوند. از آن جایی که سلول های چربی به طور گسترده ای در بدن انسان وجود دارند می توان آن ها را به سهولت جداسازی و خالص سازی کرد و به عقیده محققین از آن ها به عنوان ابزاری برای انتقال موثر داروهای ضد سرطانی استفاده کرد. در حالت طبیعی، سلول های توموری، سلول های چربی را برای آزادسازی اسید چرب و حمایت از رشد تومور تحریک می کنند. برای حل این مشکل، محققین یک داروی ضد سرطانی را به سلول های چربی اضافه کردند تا از آن ها به عنوان یک عامل نفوذی برای انتقال این دارو به جایگاه تومور استفاده کنند. محققین این رویکرد را با استفاده از داروی دوکسوروبیسین متصل به چربی تست کردند و مشاهده کردند که این دارو به خوبی درون قطرات چربی بارگیری شد.

این رویکرد نه تنها می تواند قابلیت بارگیری دوکسوروبیسین به درون سلول های چربی را افزایش دهد بلکه می تواند سمیت سلولی ناشی از دوکسوروبیسین برای سایر بافت های بدن را نیز به حداقل برساند. با استفاده از این رویکرد، دوکسوروبیسین به همراه اسید چرب به تدریج از طریق متابولیسم چربی به سمت سلول های توموری آزاد می شود و بدین ترتیب رشد و عود مجدد سرطان را مهار می کند. در مجموع به نظر می رسد که استفاده از سلول های چربی به عنوان یک ناقل یا کپسول درمانی می تواند از مسیر متابولیسم چربی به عنوان یک راهکار برای انتقال دارو و مقابله با سرطان استفاده کند.

پایان مطلب/