به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در کارآزمایی های بالینی فعلی، سلول های بنیادی خون ساز بدست آمده از یک اهدا کننده مطابق از نظر ایمنی و سازگار با گیرنده به فرد گیرنده تزریق می شوند یا این که سلول های بنیادی خون ساز خود فرد بیمار در آزمایشگاه تزریق شده و در ادامه به خود فرد تزریق می شوند. با این حال، استفاده از هر دو مسیر به دلیل فاکتورهای مختلفی از کمبود اهدا کننده مطابق با فرد گیرنده و مدت زمان انتظار زیاد گرفته تا مشکلات مربوط به تکثیر برون تنی سلول های خون ساز استفاده از این دو مسیر را با محدودیت مواجه کرده است. این محدودیت ها موجب شده است که نیاز روز افزونی به ایجاد رویکردهای جدید برای تولید منابع جایگزین برای سلول های بنیادی خون ساز باشد.

از سال 2007 و کشف سلول های بنیادی پرتوان القایی(iPSCs) به عنوان سلول های بنیادی با توان تمایزی بالا و به عنوان منبع نامحدود از سلول های بنیادی، تمایل زیادی برای تولید انواع مختلف سلول های تمایز یافته از جمله سلول های خونی از این سلول ها بوده است. با این حال تولید سلول های بنیادی خون ساز دارای عملکرد از سلول های بنیادی پرتوان انسانی فرایندی آهسته است که به دلیل عدم شناخت از مکانیسم های مولکولی دخیل در خون ساز طبیعی است. در مطالعه ای مروری محققین تلاش های اخیر در زمینه تولید سلول های بنیادی خون ساز با پتانسیل پیوند طولانی مدت از سلول های بنیادی پرتوان را مرور کرده اند و این سلول های بنیادی را سنگ بنای مهمی در جهت تولید سلول های خونی دانسته اند. هم چنین در این مطالعه محققین دو خانواده مهم از فاکتورهای رونویسی را در خون سازی و تمایز به سمت سلول های خونی مهم شمرده اند که شامل پروتئین های Homeobox(HOX) و GATA است. به نظر می رسد که این پروتئین ها تنظیم کننده های کلیدی مسیر خون سازی باشند و با کنترل زمانی و مکانی دقیق بیان آن ها بتوان سلول های بنیادی خون ساز دارای عملکردی را تولید کرد که قابلیت پیوند طولانی مدت را داشته باشند.

پایان مطلب/