به گزارش بنیان به نقل از Stemcellportal، معمولا بیشتر فیستول ها ابتدا از یک آبسه مقعدی شروع می شوند و خود آبسه از بسته شدن دهانه مقعدی ایجاد می شود.غددی بنام غدد کریپتی (Cripti) در داخل مقعد وجود دارند که وظیفه آنها ترشح ماه لزج کننده جهت عبور راحت مدفوع از کانال مقعد است و هنگامی که دهانه یکی از این غدد بسته می شود ترشحات داخل غدد عفونی می شود و باعث تجمع چرک در آن غده می شود که به تدریج بزرگ می شود و باعث ایجاد حفره آبسه می کند. که داخل آن تجمع چرک است. آبسه ایجاد شده ممکن است در فضاهای اطراف مقعد گسترش پیدا کند و باعث تبدیل آن به انواع آبسه های اطراف مقعدی شود. تخلیه آبسه ها چه بصورت خود بخودی و چه توسط جراح معمولا در تمام موارد منجر به ایجاد این راه ارتباطی به نام فیستول می شود که بسته به عمق آن و محل عبور مسیر آن به انواع مختلف تقسیم می شود.

اخیرا در فاز سه یک مطالعه بالینی در دانشگاه اتونومای مادرید، محققین شواهدی را دال بر بی خطر بودن استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی اتولوگ برای فیستول های مقعدی پیچیده ارائه کرده اند. دکتر ماریانو گارسیا آرانز و همکارانش بر این باورند که این رویکرد می تواند در مقایسه با روش های جراحی مورد استفاده مزیت های بیشتری داشتند و بدون این که مداخله شدیدی در ناحیه مقعد صورت بگیرد و موجب عوارض جانبی مانند بی اختیاری مدفوع گردد شرایط بیمار را به حالت مطلوبی برساند.

پایان مطلب/