به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در سال های بعد، پورکوئه وجود این ساعت تکوینی موسوم به ساعت بخش بخش شدن (segmentation clock) را در بین سایر موجودات از جمله موش ها نیز نشان داد. مطالعات وی به میزان زیادی اطلاعاتی را در مورد تکوین طبیعی و غیر طبیعی ستون مهره ارائه داد اما هیچ کدام از این مطالعات وجود این ساعت در انسان را اثبات نکرد.

اخیرا پارکوئه و همکارانش بعد از چند دهه تلاش نشان داده اند که توانسته اند با استفاده از سلول های بنیادی مشتق از بافت انسانی بالغ، مدل های آزمایشگاهی از ساعت بخش بخش شدن انسانی را ارائه دهند. دستاوردهای این مطالعه نه تنها شواهدی از وجود این ساعت را نشان داده است بلکه اولین سیستم های برون تنی را برای مطالعه فرایندهای اولیه تکوین ستون مهره ها در انسان ارائه داده است. مدل ارائه شده درها را برای درک شرایط تکوینی ستون مهره ها مانند اسکولیوز مادرزادی و هم چنین بافت های که از ناحیه ای مشابه موسوم به مزودرم مجاور محوری منشا می گیرند باز می کند. این شامل عضلات اسکلتی و چربی قهوه ای موجود در سراسر بدن و هم چنین استخوان ها، پوست و پوشش عروق خونی تنه و پشت نیز می شود.

این مطالعه نشان داده است که ساعت بخش بخش شدن در انسان هر 5 ساعت یک بار و در موش هر 5/2 ساعت یک بار به فعالیت در می آید. این تفاوت در فرکانس با تفاوت در زمان بارداری بین موش و انسان مطابقت دارد. شناسایی این ساعت بیولوژیک و تکوینی می تواند برنامه و زمان بندی مناسبی را برای استفاده از سلول درمانی برای بیماری ها و آسیب های عضلانی اسکلتی ارائه دهد.

پایان مطلب/