به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، با تمام مزایای گفته شده که موجب کاربرد بالینی وسیع سلول های GRPs می شود، استفاده از آن ها نیازمند استفاده از سرکوب ایمنی برای ممانعت از رد پیوند است تا آن ها بتوانند مدت زمان بیشتری باقی بمانند و اثرات درمانی شان را بر جای بگذارند.

در تلاش برای یافتن یک گزینه بهتر محققین دریافته اند که تحریک هم زمان و کوتاه مدت یک استراتژی مبتنی بر بلوک کردن برای تعدیل فعال سازی سلول های T اجازه پیوند نامحدود سلول های GRPs آلوژن به سیستم عصبی مرکزی مدل های موشی را می دهد. هم چنین این مطالعه میکروRNAهایی  را به عنوان یک بیومارکر حساس برای رد پیوند یا پذیرش پیوند مورد شناسایی قرار داده است.

آنالیزهای بافتی مغز موش هایی که در این مطالعه مورد تیمار قرار گرفتند نشان داد که سلول های GRPs گرافت شده به اولیگودندروسیت های میلین ساز بالغ شدند. استفاده از تحریک هم زمان مبتنی بر بلوک کردن نشان داد که فعال سازی سلول های T تعدیل شد و در این میان ترشح سیتوکین های پیش التهابی القا شونده بوسیله پیوند نیز کاهش یافت که این امر موجب افزایش بقای موش ها گردید.

در بخشی از این مطالعه نیز محققین برخی از میکروRNAها مانند miR-146، miR-223 و let-7a/7c را شناسایی کردند که می توانند مارکر مناسب برای رد یا تحمل پیوند سلولی باشند.

پایان مطلب/