به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، در مطالعه ای که روی رت های مدل شده برای سرطان کولون صورت گرفت، سلول های بنیادی مزانشیمی نه تنها بافت های سالم را در برابر آسیب ناشی از پرتو درمانی محافظت کردند، بلکه سطح فاکتورهای رشد را نیز در آن ها افزایش دادند و به همین دلیل تکوین سلول های توموری باقی مانده را کاهش داده و پیشرفت بیماری را در غیاب یا حضور پرتو درمانی آهسته کردند. در حقیقت تیمار با سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان، تعداد و اندازه تومورها را تا نیمی کاهش داد و به موجب آن بقای جانوران را افزایش داد. این اثرات سودمند تا یک سال بعد از استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی پا برجا بود که به احتمال زیاد ناشی از پلاریزاسیون سلول های بنیادی مزانشیمی موجود در بافت و سلول های ایمنی بوده است.

به عقیده محققین سلول های بنیادی مزانشیمی با تعدیل اجزای سیستم ایمنی ریز محیط توموری، عملکرد بادوامی روی تکوین سرطان کولون بر جای می گذارند و به نظر می رسد که استفاده از این سلول های بنیادی مزانشیمی برای درمان آسیب ناشی از پرتو درمانی مناسب باشد.

پایان مطلب/