به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، بروز نوعی سرطان معده موسوم به سرطان تقاطع سنگفرشی-استوانه ای معدی(SCJ) که آن را تحت عنوان سرطان معدی مروی نیز می شناسند از سال 1970 تا کنون بیش از دو و نیم برابر شده است و این در حالی است که بروز سایر انواع سرطان های معدی به میزان 80 درصد کاهش پیدا کرده است.

مطالعه ای اخیرا در مجله Nature Communications به چاپ رسیده است که مسیر کلیدی سرطان SCJ معدی را شناسایی کرده و آن را هدفی برای مطالعه و درمان این سرطان معرفی کرده است. در این مطالعه در دانشگاه کورنل محققین دریافته اند که اخلاف سلول های بنیادی Lgr5+ در مقادیر زیادی در محل اتصال معده و مری تجمع می یابند و موجب پیشبرد سرطان می شوند. در این مطالعه دکتر نیکیتین و همکارانش یک مدل موشی آزمایشگاهی با دو ژن سرکوب کننده توموری را تولید کردند که تحت شرایط خاص سرکوب می شوند. این مدل به خوبی پارامترهای مربوط به سرطان متاستازی SCJ معدی را تداعی می کرد. با استفاده از این مدل محققین نشان دادند که نه تنها سلول های بنیادی Lgr5+ بلکه جمعیت دیگری از سلول ها به نام سلول های Lgt5-CD44+ نیز در محل تقاطع معده و مری تجمع پیدا می کنند. این سلول ها تقسیم می شوند و به سلول های تخصص یافته تری تبدیل می شوند اما در هر تقسیم سلول های بوجود آمده نابالغ هستند و در واقع شبیه سلول هایی هستند که در آسیب ها و کارسینوماهای پیشرفته وجود دارند. با استفاده از این مدل موشی محققین به این نتیجه رسیدند که در این نوع سرطان احتمال نواحی گذار دیگری وجود دارد که مستعد سرطان هستند و مشخصه آن ها وجود جمعیت زیادی از سلول های نابالغ است.

هم چنین این مطالعه نشان داده است که پروتئین استئوپونتین به گیرنده های CD44+  متصل می شود و موجب شروغ شماری از اثرات پایین دست می شود. کمپلکس استئوپونتین-CD44+ تعادل بین سلول های بنیادی و سلول های تمایز یافته را تنظیم می کند و موجب شروع تولید سلول های بنیادی و سلول های شبه بنیادی(سلول های Lgr5-CD44+) بیشتری می شود. به عقیده محققین هدف قرار دادن این جمعیت سلول های بنیادی و هم چنین ممانعت از اتصال استئوپونتین و CD44 می تواند موجب افزایش بقای بیماران مبتلا به سرطان SCJ معدی شود.

پایان مطلب/